Αγαπητοί μου φίλοι-ες, συγχωριανοί Μεσενικολίτες, καί εκλεκτοί αναγνώστες τών θεμάτων, πού αναπτύσσω ή επεξεργάζομαι κάθε φορά, πού επιχειρώ νά παρουσιάσω στήν αγάπη σας, Καλημέρα σας.

 

- Στίς 21 Μαϊου τού 2019, έγραψα ένα μικρό άρθρο, μέ τίτλο :

" Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ".

 

Ίσως μερικοί από σάς , νά τό φέρνουν στή μνήμη τους.

 

- Εκεί, μεταξύ άλλων πολλών τραγουδιών, περί τά Σαράντα (40) ποικίλου περιεχομένου, είχα γράψει καί γιά τή " Φλαμουριά", στή βρύση τή Βουνίσια.

 
- Η περιβόητη  Φλαμουριά, πού κάποιος θά φύτεψε, άν  δέν είχε φυτρώσει από μόνη της, είναι τό θέμα, πού θά μάς απασχολήσει σήμερα.

 

- Τήν τραγουδούσαμε τότε, ώς μαθητές τού Δημοτικού Σχολείου στό Μεσενικόλα, μέ δασκάλα, τήν Ολυμπία Αναστ.Βαλάφα, - Κα Πιπίτσα, σύζυγο, Κωνστ. Βασαρδάνη, Δικηγόρου, καί Βουλευτού τής Ε.Π.Ε.Κ.,( Νικ.Πλαστήρα ), η οποία έπαιζε ωραίο Μαντολίνο, πού τό συνόδευε μέ τή μελωδική φωνή της.

- Εκείνη τήν εποχή,1934-36, ήμουν μαθητής τών μεγάλων τάξεων τού Δημοτικού
Σχολείου Μεσενικόλα.
- Ομολογώ ότι αγαπούσα, καί μού άρεσε ιδιαίτερα τό μάθημα της Ωδικής, πού βλέπω καθαρά ότι πολλά μού πρόσφερε, στή διαδρομή τού βίου μου.

 

- Στό χωριό μας, δέν είχαμε, ούτε ξέραμε τό δέντρο, Φλαμουριά , πού πολύ μάς άρεσε αυτό τό όνομα, μόνο από τό γλυκό της τραγούδι.

 

- Στήν Καρδίτσα, στήν ΒΔ πλευρά τού Ιερού Ναού τής ενορίας μας, της Ευαγγελιστρίας, πού αποτελεί ένα μεγάλο τετράγωνο, στό κέντρο τής πόλεως, υπάρχει ένα  πανέμορφο δέντρο φλαμουριάς, πού πήγαινα και τό παρατηρούσα τήν εποχή τής ανθοφορίας, μετά τήν απόλυση τής Θείας Λειτουργίας.

  
- Ήταν γιά  μένα καί πολλούς συμμαθητές φίλους μου, μιά αιτία ενδιαφέροντος καί πηγή χαράς, καί το επισκεπτόμαστε καί τό παρατηρούσαμε, μέ τή σχετική συζήτηση.

- Ένα χάρμα οφθαλμών καί αισθητικής απόλαυσης.

  Ιδιαίτερα, στήν περίπτωσή μου, υπήρξε σχεδόν καθημερινή πηγή έμπνευσης καί δράσης.

  Μάλιστα,κάθε πρωϊ, μού άρεσε νά απολαμβάνω, τό  ευωδιαστό καί εύγευστο άρωμά του, μέ τό  πρώτο σπιτικό ρόφημα, κάθε Τετάρτη καί Παρασκευή, ημέρες νηστείας.

  Τό λέγαμε "τήλιο", ή "φλαμούρι"καί τό πίναμε μέ λίγο μέλι, στή φέτα τού ψωμιού.

 

- Πρόκειται γιά τά άνθη ή καί τά τρυφερά  φυλλαράκια, πού τά αποξηραίναμε σε σκιερό μέρος, καί μέ τά οποία μάς ετοίμαζε η μητέρα,  ένα ευχάριστο και ανακουφιστικό πρωϊνό ρόφημα.

 

- Καταπραΰνει τή βραχνάδα, τό βήχα, τήν ενόχληση από τό κρυολόγημα, τή δυσκολία στήν κατάποση, καί ανακουφίζει τόν πονόλαιμο. Ακόμη προκαλεί διάθεση γιά ύπνο, τού φιλάσθενου οργανισμού.

 

- Θά ξεκουράσει τόν αδιάθετο, καί  θά τού δώσει την ευεξία καί τή δύναμη, στό να συνεχίσει  ευδιάθετος, τήν προσωπική και αποδοτική εργασία του.

 

- Γιά τήν κάλυψη οποιασδήποτε ανάγκης μας, παρακαλώ, σέ ποιόν αγαπητοί φίλοι, μπορούμε νά απευθυνθούμε ;
- Νά μάς ακούσει καί ικανοποιήσει κάθε αίτημα, παράκληση, δέηση, αλλα καί ικεσία - προσευχή ;

 

- Στόν Πατέρα μας καί Πλάστη, πού μάς έφερε στή ζωή, καί μάς χαρίζει τό πρώτιστο αγαθό, τήν υγεία, αλλά καί ό,τι άλλο, μάς είναι αναγκαίο, γιά τή χαρά της ζωής.

 

  Αυτό , δίδαξε ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας όλων τών ανθρώπων από καταβολής κόσμου, όταν οι μαθητές Του, είπαν πρός τόν Ιησούν :

 

- "Κύριε, δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι,

καθώς και Ιωάννης, εδίδαξε τούς μαθητάς αυτού.
-  "Είπε δέ αυτοίς. Όταν προσεύχησθε, λέγετε :

- "Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς.

Αγιασθήτω τό όνομά Σου. Ελθέτω η Βασιλεία Σου.

Γενηθήτω το θέλημά Σου, ώς εν ουρανώ, καί επί τής γής."

( Λουκ.ια,' 1-2 ).

 

- Πού αλλού λοιπόν, θά απευθυνθούμε; Πουθενά !!! Είναι τό ένα καί μοναδικό Καταφύγιο. Τό μόνο Στήριγμα καί παρηγορία, γιά κάθε πονεμένο-η.

  Άλλωστε, ο επουράνιος "Πατήρ ημών, "οίδε"=γνωρίζει, "ών ημείς χρείαν έχομεν, προτού ημάς αιτήσαι Αυτόν." ( Ματθ.σ', 8 ).

 

- Στόν Ύψιστο λοιπόν Δημιουργό, Παντεπόπτη, και Προνοητή τού Σύμπαντος, η καταφυγή γιά προστασία.

 

- Αγαπά καί παρέχει άφθονα τά αγαθά, στά παιδιά Του, στόν κάθε άνθρωπο, ό,τι χρειάζεται, ιδιαίτερα δέ, καί πρός αυτούς τούς αμαρτωλούς καί αδίκους.
  
- "Ότι ανατέλλει τόν ήλιον Αυτού, (ο Θεός ημών),

επί πονηρούς καί αγαθούς, καί βρέχει επί δικαίους

καί αδίκους."

(Ματθ.ε,' 45).

 

- "Όταν δέ, οι Φαρισαίοι είπον τοίς μαθηταίς Αυτού :

- "Διατί μετά τών τελωνών καί αμαρτωλών, εσθίει

ο διδάσκαλος υμών ;  Ο δέ Ιησούς ακούσας, είπεν

αυτοίς : Ού χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρου,

αλλ' οι κακώς έχοντες. Ού γάρ ήλθον καλέσαι δικαίους,

αλλ' αμαρτωλούς είς μετάνοιαν."

( Μάτθ.θ,'12-13 ).

 

ΨΑΛΜΙΚΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

 

  1." Κύριε, εκέκραξα πρός Σέ, εισάκουσόν μου,

εισάκουσόν μου, Κύριε. Πρόσχες τη φωνήτής δεήσεώς μου.

Εν τώ κεκραγέναι με πρός Σέ."

 

  2. "Κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ώς θυμίαμα

  ενώπιόν Σου. Έπαρσις τών χειρών μου, θυσία εσπερινή."

 

( Ψαλμ. ΡΜ'= 140, Στίχ.1-2).

 

 

  1. "Κύριε, εισάκουσον τής προσευχής μου,ενώτισαι

τήν δέησίν μου, εν τή αληθεία Σου, εισάκουσόν μου

εν τή δικαιοσύνη Σου."

 

  2. "Καί μή εισέλθης είς κρίσιν μετά τού δούλου Σου,

ότι ού δικαιωθήσεται ενώπιόν Σου, πάς ζών."

( Ψαλμ. ΡΜΒ,'= 142   Στίχ.1-2 ).

 

 

- Μετά τη σύντομη εισαγωγή, εισέρχομαι στόν τίτλο τού σημερινού ενδιαφέροντος θέματος.

 

Η ΦΛΑΜΟΥΡΙΑ

1.  Wielhelm   Muller, Φλαμανδός Ποιητής

(1794 - 1827)

2.  Franz  Schubert, Εκ Βιέννης, - Μουσουργός

(1797 -1828)

 

"Στή βρύση τη Βουνίσια, σιμά η φλαμουριά.

Στόν ίσκιο της καθόμουν, να ονειρευτώ συχνά.

 

Εχάραζα στή φλούδα, ονόματα ιερά,

καί πάντα εκεί γυρνούσα, σέ λύπη, σέ χαρά. (Δίς).

 

---*---

 

Μιά μέρα ταξιδεύω, σέ μέρη μακρινά,

περνώ νά χαιρετήσω, στερνά τή  φλαμουριά.

Βούϊζαν τά κλαδιά της, σάν νά μού κράζαν:

Ώ !, Κοντά μου πάντα μείνε, θά βρείς γαλήνη εδώ (Δίς).

 

---*---

 
Μακριά τώρα στά ξένα, δέν έχω τη χαρά,

πού ένιωθα εκεί πέρα,κοντά στή φλαμουριά.

Στό νού μου πάντα μένει, τ' ολόχαρο χωριό,

Στ' αυτιά μου ακούω πάντα: Θά βρείς, γαλήνη, εδώ"!(Δίς).

 

 

- Ένοιωσα νέα συγκίνηση καί χαρά, μετά πάροδο 80/ετίας, διότι ώς μαθητής  τού Γυμνασίου Καρδίτσας, ήταν ένα από εκείνα τά ωραία τραγούδια, πού τραγουδούσαμε, στήν μαθητική μας Χορωδία.

 

- Σκέφτηκα λοιπόν, έστω τώρα, καί τό ξαναγράφω πλήρες, ολοκληρωμένο, μέ τόν Ποιητή καί Συνθέτη,  Φλαμανδό, Βίλχελμ  Μούλλερ, αλλά καί τό Βιεννέζο Μουσουργό, Φράνζ Σούμπερτ.

 

- Μέ τήν ευκαιρία γράφω καί άλλα δυό-τρία Δημοτικά, αγνώστων ποιητών, τού λαού, πού προκαλούν εύλογο ενδιαφέρον, γιά πολλούς αναγνώστες.

 
- Είναι βέβαια, σκέψεις καί  επιλογές ατομικές, κατά τήν  απόλυτη κρίση μου, καί μάλλον αφορούν πιό πολύ, όσους βρίσκονται ή έζησαν γιά λίγο ή πολύ, μακριά από τήν Πατρίδα.

 

 

1. Η ΑΔΕΡΦΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
                     
- " Ανάθεμά τον πού τό ειπεί :" Τ'αδέρφια δέν πονιούνται."

Τ' αδέρφια σκίζουν τά βουνά, καί δέντρα ξεριζώνουν.

τ' αδέρφια κυνηγήσανε καί νίκησαν τό Χάρο.

Δυό αδέρφια είχαν αδερφή στόν κόσμο ξακουσμένη.

Τή φθόναγεν η γειτονιά, τή ζήλευεν η Χώρα,

τή ζήλεψε κι ο Χάροντας καί θέλει νά τήν πάρει.

Στό σπίτι τρέχει καί βροντά, σάν νά'ταν νοικοκύρης :

 

- "Άνοιξε κόρη γιά νά μπώ, τοιμάσου νά σέ πάρω.

Τί εγώ είμαι ο γυιός τής μαύρης γής, τσ'αραχνιασμένης

πέτρας."

  -" Άσε με, Χάροντα,άσε με, σήμερα μή μέ πάρεις.

Ταχιά, Σαββάτο νά λουστώ, τήν Κυριακή  ν' αλλάξω,

καί τή Δευτέρα τό ταχύ, έρχομαι μοναχή μου.

 

- Απ' τά μαλλιά τήν άρπαξε,κι' η κόρη κλαίει καί σκούζει:

 

-Νά, καί τ' αδέρφια  πρόφτασαν, ψηλά απ' τό κορφοβούνι,

τό Χάροντα κυνήγησαν, καί γλίτωσαν τήν κόρη.

 

Δημοτικό

              

 

2. ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
 
-" Σ' αφήνω γειά, μανούλα μου, σ'αφήνω γειά πατέρα.

Έχετε γειά αδερφάκια μου, καί σείς ξαδερφοπούλες.

Θά φύγω, θά ξενιτευτώ, θά πάω μακριά στά ξένα.

  Θά φύγω, μάνα, καί θ'αρθώ, νά μήν πολυλυπιέσαι.

- Από τά ξένα, όπου βρεθώ, μηνύματα σού στέλνω,

μέ τή δροσιά τής Άνοιξης, τήν πάχνη τού Χειμώνα,

καί μέ τ' αστέρια τ' ουρανού, τά ρόδα τού Μαϊου.

 

- Θέ νά σού στέλνω μάλαμα,θέ νά σού στέλνω ασήμι,

θέ νά σού στέλνω πράματα, πού δέν τά συλλογιέσαι.

Παιδί μου, πάαινε στό καλό, κι'όλοι οι άγιοί κοντά σου,

καί τής μανούλας σου η ευχή,ν'άειναι γιά φυλαχτό σου.

- Νά μή σέ πιάνει βάσκαμα καί τό κακό τό μάτι.

- Θυμήσου με, παιδάκι μου, καί μέ, καί τά παιδιά μου,

μή σέ πλανέσει η ξενιτιά , καί μάς αλησμονήσεις.

- Κάλλιο, μανούλα μου, γλυκειά, κάλλιο να σκάσω πρώτα,

παρά νά μή σάς θυμηθώ, στά έρημα τά ξένα. !

 

Δημοτικό

 

 

3. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΓΕΝΗ

 

-"Τρίτη γεννήθη ο Διγενής, καί Τρίτη θά πεθάνει.

Πιάνει , καλεί τούς φίλους του, κι' όλους τούς αντρειωμένους :

Ν' άρθει ο Μηνάς κι ο Μαυραϊλής, ν'άρθει κι ο γυιός τού Δράκου,

Ν'άρθει κι ο Τρεμαντάχειλος, πού τρέμει η γή, κι ο κόσμος.

Κι επήγαν καί τόν ήβρανε στόν κάμπο ξαπλωμένο.

Βογγάει τρέμουν τά βουνά, βογγάει τρέμουν οι κάμποι.

- "Σάν τί νά σ' ηύρε Διγενή,καί θέλεις νά πεθάνεις ;"

- Φίλοι, καλώς ορίσατε, φίλοι κι αγαπημένοι,

συχάσετε,καθήσατε, κι εγώ σάς αφηγιέμαι :

Στής Αραβίνας τά βουνά,τής Σύρας=Συρίας, τά λαγκάδια,

πού κεί, συνδυό δέν περπατούν, συντρείς δεν κουβεντιάζουν,

παρά πενήντα κι εκατό, καί πάλε φόβον έχουν,

κι εγώ μονάχος πέρασα, πεζός κι αρματωμένος,

μέ τετραπίθαμο σπαθί,μέ τρεις οργιές κοντάρι.

  Βουνά καί κάμπους έδειρα, βουνά καί καταράχια,

νυχτιές χωρίς αστροφεγγιά,νυχτιές χωρίς φεγγάρι.

  Καί τόσα χρόνια π'όζησα,δώ στόν απάνω κόσμο,

κανένα δέ φοβήθηκα, από τούς αντρειωμένους.

 

Τώρα είδα ένα ξυπόλυτο, καί λαμπροφορεμένο,

π'όχει τού ρήσου τά πλουμιά, τής αστραπής τά μάτια.

"Μέ κράζει νά παλαίψωμε, σέ μαρμαρένια αλώνια,

κι όποιος νικήσει από τούς δυό, να παίρνει τήν ψυχή του."

Κι επήγαν  καί παλαίψανε, στά μαρμαρένια αλώνια.

  Κι όθε χτυπάει ο Διγενής,το αίμα αυλάκι κάνει.

Κι όθε χτυπάει ο Χάροντας,  τό αίμα τράφο=(χαντάκι), κάνει.

 

Δημοτικό

 

 

Καί τό τελευταίο , αγαπητοί μου φίλοι, επώνυμο.

4. Ο ΔΙΓΕΝΗΣ ΚΙ Ο ΧΑΡΟΝΤΑΣ

 

-"Καβάλα πάει ο Χάροντας, το Διγενή στόν Άδη,

κι άλλους μαζί... Κλαίει , δέρνεται τ' ανθρώπινο κοπάδι.

 

   Καί τούς κρατεί στού αλόγου του, δεμένους τά καπούλια,

τής λεβεντιάς τόν άνεμο, τήν πούλια.

 

  Καί σάν νά μήν τόν πάτησε τού Χάρου τό ποδάρι,

ο Ακρίτας, μόνο, ατάραχα κοιτάει τόν καβαλάρη !

 

  Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα, δέν περνώ μέ τά χρόνια..

Μ' άγγιξες καί δέ μ' ένοιωσες στά μαρμαρένια αλώνια ;

 

- Είμαι εγώ, η ακατάλυτη ψυχή τών Σαλαμίνων.

Στήν Εφτάλοφην έφερα τό σπαθί τών Ελλήνων.

 

- Δέ χάνομαι  στά Τάρταρα, μονάχα ξαποστσίνω,

στη ζωή ξαναφαίνομαι καί λαούς ανασταίνω !"

 

ΚΩΣΤΗΣ  ΠΑΛΑΜΑΣ

 

 

- Αγαπητοί μου φίλοι-ες συγχωριανοί Μεσενικολίτες καί πολλοί άλλοι εκλεκτοί αναγνώστες, πού ζήσατε στό πετσί σας, τόν Αποχωρισμό, τά ξένα,  καί εξακολουθείτε καί τώρα  νά ζήτε παρόμοιες καταστάσεις, πιστεύω μέ καταλαβαίνετε πιό καλά.

 

- Στήν ξάπλα τής ξεκούρασης, λόγω τών γηρατειών, στό ένα χέρι πλάγιασα, καί μέ τό νού ελόγιασα, ώσπου μέ πήρε ο ύπνος.

  Καί  κάθησα καί μέτρησα, στόν ύπνο καί τόν ξύπνιο μου.

 

- Ποιά είναι  αυτή, πού μάς καλεί, κι άλλες φορές μάς κράζει ;
- Εγώ είμαι, η Ελλάδα ! Η αληθινή Πατρίδα, πού σ'όλο τόν κόσμο, άλλη τέτοια δέν είδα !

 

- Είσαι η μία στόν κόσμο πού κράζει, καί χάνεται γιά τά  παιδιά της. Καί μέ κραυγή  φωνάζει :

 

 

5. Η ΕΛΛΑΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ

         

-"Ώ, παιδιά μου ορφανά μου, σκορπισμένα, εδώ κι εκεί,

είς τόνο κόσμο εδώ - εκεί, διωγμένα, υβρισμένα απ' τά έθνη πανοικί  !
  Ξυπνήστε τέκνα , κι ήλθεν η ώρα, ξυπνήστε όλα,
τρέξατε τώρα,κι ήλθεν η ώρα νά γίνει, ο Δείπνος, ο Μυστικός !

ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ  -  Βελεστινλής

[  Η   ΝΕΑ  ΠΑΙΔΙΚΗ   ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ   - Αντιγ. Μεταξά ]

      ( Εκδόσεις :  Μ. Πεχλιβανίδη & ΣΙΑ. Α.Ε. Αθήναι )

- Ξανά απευθύνομαι στούς αγαπητούς μου φίλους, καί συγχωριανούς Μεσενικολίτες, καί τούς εκλεκτούς αναγνώστες, πού διακρίνονται γιά τό ενδιαφέρον τών θεμάτων, γιά νά  βάλω τό τέλος, μέ τίς λίγες ακόμα σκέψεις.

- Στό ένα χέρι πλάγιασα, καί μέ τό νού ελόγιασα, ώσπου  μέ πήρε ο ύπνος της ανάπαυσης.

- Καί ,κάθησα καί μέτρησα, στόν ύπνο καί τόν ξύπνιο μου.

  Ποιά είναι η Ελλάδα, η Πατρίδα, πού αλλού, αλλη Χώρα, μάνα τέτοια, στοργική , εγώ ποτέ δέν είδα.

- Είσαι η καλή μας μάνα, πού χάνεται γιά τά παιδιά της !

 

- Άνθρωπε διαβάτη, κλείνω μέ μιά αλλοτινή απλή-επιγραμματική αντιστροφή, γιά τόν κάθε αναγνώστη :

- Φίλε διαβάτη,στάσου γιά λίγο, τό μυστικό νά δείς, καί νά σκεφτείς,γιατί ετούτη η Πατρίδα , η τόση δά, αιώνια μένει καί δέν πεθαίνει.

 

- Από τά σπλάχνα τής ίδιας γής, καί μαρτυρικής, μύριες φωνές θ' ακούσεις, νεανικές Ελληνικές φωνές :

- Όμορφο είναι κανείς νά ζεί, αλλά η θυσία γιά μια Πατριδα τόσο ιερή, είν' πιό ωραία απ' τη ζωή !!!

 

 

Χρίστος Γ.Κοτρώτσος

 

Θεολόγος- Φιλόλογος- Παιδαγωγός

Επίτ.Γεν. Επίθ./τής  Μ.Ε.

 

Νέα Φιλαδέλφεια,

ΣΑΡΔΕΩΝ  & ΑΝΑΚΟΥΣ  25, Τ.Κ.143 41

Τηλ. 210 2511254

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 14η Φεβρουαρίου 2020

ΙΖ' Ματθ.( Χαναναίας )

+ Αυξεντίου οσ. & Δαμιανού  Μυριχόβου
(Αγίας Τριάδας),Ν.ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
Ι.Μ. ΘΕΣ/ΤΙΔΟΣ  & Φαναριο/Φαρσάλων.

 

ΠΗΓΕΣ & ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ

 

1. ΠΑΛΑΙΑ & ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

2. ΕΚΔΟΣΕΙΣ Μ.ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗ  & ΣΙΑ. Α.Ε. ΑΘΗΝΑΙ