|
Ο Μ Η Ρ Ο Ι Σ Τ Η Β Ο Υ Λ Γ Α Ρ Ι Α
1. "Πατρός τε καί μητρός, καί τών άλλων προγόνων απάντων,
τιμιώτερον, καί σεμνότερον, καί αγιώτερον, εστίν η Πατρίς."
2. "Άχ.! Πατρίδα μου γλυκειά, πόσο σ'αγαπώ πιστά."!
Αγαπητοί μου, συγχωριανοί Μεσενικολίτες,φίλοι καί φίλες,
καί λοιποί αναγνώστες, Καλημέρα σας, καί καλό Καλοκαίρι.
Σήμερα θά μάς απασχολήσει,στό υπό ανάπτυξη θέμα,τό υπ'αριθ.
δέκα (10 ), κείμενο, μέ τίτλο : " Ο μ η ρ ο ι σ τ ή Β ο υ λ γ α ρ ί α",
από τό βραβευθέν βιβλίο, μέ πρώτο Α' Βραβείο,καί χρηματικό
Έπαθλο, σεβαστού ποσού, δέκα (10.000) χιλιάδων δραχμών,
τό 1958. Αξία χρυσής λίρας Αγγλίας, ( 200 ) δραχμ.εκάστη.
Τό βιβλίο, φέρει τό όνομα "ΑΝΑΜΝΉΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΊΑΙ".
Είναι έργο, τού χωριανού μας, ΓΑΒΡΙΉΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ,
ΑΓΙΟΡΕΊΤΟΥ, Η γ ο υ μ έ ν ο ύ,τής Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου.
Ήταν τότε, τό 1917, στήν ηλικία τών 31 ετών, απλός Μοναχός,
τού πιό αυστηρού Κοινοβίου, τού Αγίου Όρους (Άθω).
Τά γραφόμενά του, αναφέρονται σέ περασμένα ιστορικά
γεγονότα, τής ΓερμανόΒουλγαρικής κατοχής τού 1917 καί 1941,
στήν Ανατολική Μακεδονία, καί τά δύο Μοναστήρια της.
Έχοντας αυτοπεποίθηση στον εαυτό του,έλαβε μέρος,
σέ προκηρυχθέντα Πανελλήνιο Διαγωνισμό, τού
ΥΠΟΥΡΓΕΊΟΥ ΠΡΟΕΔΡΊΑΣ. ΚΥΒΈΡΝΗΣΕΩΣ.
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΊΑΙ
γιά τήν Ιστορία, τής Ανατολικής Μακεδονίας, επί τής εποχής , Χίτλερ, κυρίως.
ΕΚΔΟΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ 1958
-Τό 1936, Ιερομόναχος, καί Πνευματικός (Εξομολόγος ), ών,
τού Ιερού Κοινοβίου, όταν έμεινε κενή η θέση τού Ηγουμένου,
τής Ιεράς Μονής, Αγίου Διονυσίου, διά μυστικής ψηφοφορίας,
τών εχόντων δικαίωμα ψήφου, αδελφών Μοναχων, εξελέγη,
παμψηφεί, Ηγούμενος της Μονής.
Πρώτη του, φροντίς, ιερό. καθήκον, προέκρινε ότι ήτο, η επίσκεψη
στή γενέτειρα, τό Μεσενικόλα,διά τήν τελέση μνημοσύνου,
είς μνήμην τών γονέων του.
Λαβών την άδειαν τής Μονής του, ήλθεν είς Καρδίτσαν,όπου
επεσκέφθη τόν Μητροπολίτην, τότε , αείμνηστον ΙΕΖΕΚΙΉΛ,
διά νά υποβάλει τά σέβη του, καί ζητήσει τήν άδειαν, διά
τήν τέλεσιν μνημοσύνου, στό Κοιμητήριον τού Μεσενικόλα,
τήν οποία καί έλαβε.
-Τήν .20ην Ιουλίου 1936, ήταν η χρονιά,πού κατόπιν εισιτηρίων
εξετάσεων, έγινα μαθητής τής Α' πρώτης τάξεως, τού Γυμνασίου
Καρδίτσης. Σχολή Μέσης Εκπαιδεύσεως Καρδίτσης.(Σ.Μ.Ε.Κ.).
-Τήν ημέρα τής εορτής τ'Αη-Λιώς,= Προφήτη Ηλία,πήγα στο
Εξωκκλησι, τού Κοιμητηρίου,μέ πρόσφορο,ανάμα,=( κρασί), καί
πιάτο (κόλλυβα),,που ετοίμασε η μητέρα μου,αδελφή τού
Παπα-Λαμπρου Σδρόλια, τών Καναλίων, Αρχιερατικού
Επιτρόπου, ευρείας περιοχής τού Δήμου Ιθώμης
-Μέ περίμενε άλλωστε ,ο Ιεροψάλτης,Κώστας Γώγος.
-Εκεί, τότε, γνώρισα πρώτη φορά ,με είδε καί με άκουσε,καί
ο Ηγούμενος πατήρ Γαβριήλ , πού τέλεσε μέ τόν Παπα-Δημήτρη,τού χωριού,τη Θεία Λειτουργία.
Ήταν η πρώτη γνωριμία μας,αλλά μέ ρωτούσε, καί είπαμε
πάρα πολλά πράγματα,πού συνετέλεσαν στήν περαιτέρω πορεία,τήν εξέλιξη ,καί σταδιοδρομία τού μέλλοντός μου.
-Ακόμη ώς τώρα, είναι αοράτως,ο καθοδηγός τής ζωής μου.
-Τό περιεχόμενο τού βιβλίου, αποτελείται από τριάντα (30)
Κείμενα, εθνικοθρησκευτικού, καί μοναχοκοινωνικού, ποικίλου
περιεχομένου,κατά τους, Α' Παγκόσμιον πόλεμον τού 1914-18,
αλλά καί τόν Β' Παγκόμιον πόλεμον, τού1941-1944,,λίαν ενδιαφέροντα γεγονότα.
-Εξιστορεί, μέ εξαιρετική γλαφυρότητα καί σαφήνεια.. Γράφει
γιά συμβάντα αληθινά, πραγματικά, καί αξιόλογα γεγονότα.
Αρχίζω, μέ τό επίκαιρον θέμα, " ΌΜΗΡΟΙ ΣΤΉ ΒΟΥΛΓΑΡΊΑ".
-Διαβάζουμε τό θέμα, πού αφηγείται ο ίδιος ο ΓΑΒΡΙΉΛ.
-Το κοσμικό του όνομα, (Γεώργιος Καζάσης), τού Θεοδοσίου, καί
τής Κωνσταντίας,(1886-1983),καταγόμενος εκ Μεσενικόλα,
τού Νομού Τρικάλων,τότε.Αρχίζει τό πρώτο κείμενο,αριθ.(10),
της Ομηρίας, ώς εξής :
-Τά παθήματά τους,από τούς Βούλγαρους,δέν έγιναν μαθήματα.
Αυτοί εποφθαλμιούσαν πάντοτε νά κατακτήσουν,τήν Ανατολικη
Μακεδονία,.γιά τήν έξοδό τους,στό Αιγαίο,πραγματοποιώντας
τό όνειρό τους,τής μεγάλης Βουλγαρίας.
"'-Απομονωμένοι στό ερημικό Μοναστήρι τής Εικοσιφοίνισσας,
στά υψηλά τού Παγγαίου, δέν ξέραμε σχεδόν τί γίνεται,κάτω
στόν "κόσμο ".Καί μόνο τά κανόνια ακούαμε,πρός τό μέρος
τού Στρυμώνα, καί παρηγορούμεθα, ότι δέν μπόρεσαν νά
περάσουν πέρα, πρός τή Θεσσαλονίκη οι ΓερμανοΒούλγαροι.
-(Όλα βέβαια,όσα γράφονται, αποτελούν προσωπικά βιώματα,
καί ενθυμήματα τού ιδίου,τού Η γ ο υ μ έ ν.ο υ ΓΑΒΡΙΉΛ.).
-Ο ίδιος εγνώριζε αρκετά καλά τήν Τουρκική,καί τό γλωσσικό
ιδίωμα τών Ποντίων προσφύγων,έμαθε σχετικά καλά, καί
καταλάβαινε, χωρίς. νά μιλάει, τή Βουλγαρική.Ηταν ένας
πολυτάλαντος άνθρωπος.Ο Η γ ο ύ μ ε ν ο ς ΓΑΒΡΙΉΛ, υπήρξε
τρείς ή τέσσερις φορές Υπουργός τών Εξωτερικών, τής
Αθωνικής Πολιτείας.Αυτός οργάνωσε τό 1963, τή χιλιετία
τού Αγίου Όρους, σπουδαίο γεγονός, μέ τή συμμετοχή τού
Πατριάρχη Αθηναγόρα, καί συμπάσης τής Ορθοδοξίας,
μέ τήν συμπαράσταση καί παρουσία τών Αρχών τής Πολιτείας,
καί τής Ορθοδοξίας, τής Εκκλησίας τής Ελλάδος.
-Ο όσιος Πατήρ, Αθανάσιος ο Αθωνίτης, υπήρξεν ο ιδρυτής
καί πρώτος οικιστής, τής αρχαιοτάτης Ιεράς Μονής,
τής Μεγίστης Λαύρας στό Νότιο Ανατολικό όρμο, (Ταρσανά),
τού Αγίου Όρους,σέ υψόμετρο, περίπου 600 μ.τό 963 μ.Χ.
( Συγγνώμην, γιά τήν αναγκαία, αλλά χρήσιμη παρέμβαση)..
"Μέ χαρά δε, βλέπαμε νά ροδίζουν τούς κάμπους τών Σερρών,
καί τής Δράμας, τά ολίγα σπαρτά καί ελπίζαμε νά λιγοστεύσει
η φοβερή πείνα, πού μάστιζε από έτους σχεδόν τήν Ανατολική
Μακεδονία μας.
Ήτο η 23η Ιουνίου τού 1917, καί ετοιμαζόμαστε οι 26 Μοναχοί
τής Μονής, καί 3 ημείς, οι πρόσφυγες Αγιορείται, νά κοινωνήσουμετήν επομένην, εορτήν τού Αγ.Ιωαννου,
ότε πρός τό βράδυ,έφθασαν περί τούς 15 οπλοφόροι, κομιτατζήδες Βούλγαροι,καί αμέσως απεμόνωσαν τούς Πατέρες τής Μονής,αρχίσαντες έρευνα στά δωμάτιά τών, δήθεν γιά όπλα, αλλά διά ένα,(φοβερό),πραγματικόν ξεγύμνωμα.
(Τά ανωτέρω, όπως καταφαίνεται, συνέβησαν περί τά τέλη,
τού Α' Παγκοσμίου πολέμου).
-Τήν επομένη τό πρωί, έγινε η Λειτουργία καί διά τό άδηλον
τού μέλλοντός μας,συγχωρεθήκαμε όλοι, και νηστεύσαντες
καί μή νηστεύσαντες,μεταλάβαμε τών αχράντων μυστηρίων,
έτοιμοι πλέον διά τό ταξίδι μας, πρός τή Δράμα, όπως μάς
έλεγαν οι Βούλγαροι, αλλ' ίσως καί διά τό αιώνιον ταξίδιον,
διά τό οποίον εξέδιδον εισιτήρια...οι γενναίοι κατακτηταί.
Τά άγια λείψανα καί ιερά κειμήλια τής Μονής, ήταν κρυμμένα
από τετραμήνου, ότσν Βούλγαροι αξιωματικοί μεταμφιεσμένοι,
είχαν συλήσει τήν Βιβλιοθήκην, σπανίων χειρογράφων, καί
τό Ταμείον τής Μονής..Καί,διά να καλυφθούν, και αποδώσουν
τούτο, είς ληστείαν αγνώστων,είχαν καύσει είς τό κέντρον
τής αυλής, μερικές εκατοντάδες νεωτέρων εντύπων.
Είχαν ξυλοκοπήσει, μάλιστα μέχρις αναισθησίας,
τόν Ηγούμενον τής Μονής, Νεόφυτον,καί ηπείλησαν διά θανάτου, τόν τυχόν καταδότη τής αρπαγής.
Δυστυχώς, τά παθήματα δέν έγιναν μαθήματα, καί οι εν Αρχή,
έξέβαλον από τάς κρύπτας, τά άγια κειμήλια, ίνα τό μέν
ασπασθώμεν αυτά,διά υστάτην ίσως φοράν,τό δέ,τά λάβωμεν
μαζί μας,ίνα τά διασώσωμεν καλύτερον.
"Άκαιρος ευλάβεια διά τά μέν, ανόητος σκέψις, διά τά δέ.
.Οι Κομιτατζήδες έβλεπαν τάχα,έως ότου τά ασπασθώμεν,
καί γίνει καί η διαλογή τών προτιμητέων, διά συναποκόμισιν.
Όταν δέ,ετελείωσε τούτο, ειρωνικώς είπον είς τόν
προϊστάμενον Ηγούμενον, καί τούς συμβούλους του :
"Αφήστε τα τώρα, θέλουμε νά τά ασπασθώμεν καί ημείς,
σάν Χριστιανοί πού είμαστε. Καί τά ιερά καί οι Σταυροί,
θά μείνουν εδώ,θά τά βρείτε πάλιν,όταν μετά 5-6
ημέρες γυρίσετε."
Καί, μάς έδειξαν τήν πόρτα τής Μονής νά εξέλθωμεν, όπου
έφεραν είς τόν καθένα, από 1-2 κουβέρτες διά τό ταξίδι,
καί τίποτε άλλο,πρός εμπαιγμόν δέ, κτύπησαν καί τίς καμπάνες,
όταν αγεληδόν, μάς ξεκίνησαν πεζούς,πρός τόν δρόμον
τής Δράμας.
Δύο ημέρες πεζοπορία, χωρίς ψωμί, μέ γέροντας 80 ετών,
καί φορτωμένοι καί τά ολίγα έπιπλά μας, κατά τό τέλος
Ιουνίου, είς τό καύμα καί τήν σκόνη τού βάλτου.
Καί,οι ...ευγενείς συνοδοί μας,έφιπποι αυτοί, σέ ζώα τής Μονής,
νά φωνάζουν διαρκώς :"Ναπρέτ σκόρο"=( Εμπρός, γρήγορα).
Παρ'όλα όμως αυτά,είμεθα ευχαριστημένοι, διότι παρ' ελπίδα,
φθάσαμε ζωντανοί είς τήν Δράμα.
Εκεί, πρός τό βράδυ στήν αυλή τού Γυμνασίου, βρήκαμε άλλους διακόσιους, περίπου, Κληρικούς καί Μοναχούς.
Τούς μέν, από κάθε μέρος τής καταληφθείσης Μακεδονίας, τούς
Ιερείς, τούς δέ, από τήν άλλην Μονήν, τού Αγίου Προδρόμου ,
τών σερρών.Καί τήν επομένην, κατά φάλαγγα ωδηγήθημεν είς
τόν Σταθμόν, από όπου είς ανοικτά βαγόνια, αυτά πού φορτώνουν
πετροκάρβουνα, ξεκινήσαμε γιά τό θλιβερό ταξίδι της Ομηρίας,
μακράν τής Πατρίδος, πρός τήν άξενον γήν,τής Βουλγαρίας.
Ξεκινήσαμε μέ τήν ψυχή βαρειά,γιά τήν εγκατάλειψη τής
φιλτάτης γής,αλλά καί μέ ατσαλωμένη τήν απόφαση,νά μή
υποκύψωμεν κανένας, είς τίς Βουλγαρικές κολακείες, καί
απειλές , αλλά νά ζήσουμε καί νά πεθάνουμε αξιοπρεπώς,
σάν Έλληνες.
Είς ένα βαγόνι,μισοφορτωμένο κάρβουνο, είμεθα καί οι τριάκοντα
Μοναχοί τής Εικοσιφοίνισσας.Ομοίως,καί είς άλλο οι Προδρο-
μίται, ανοικτά καί τά δύο,ίνα απολαμβάνωμεν καλύτερα,
τόν Ιουλιανόν ήλιον, επειδή μάς είχαν προσάψει, τόν τιμητικόν τίτλον τού σφαγέως, τού Βουλγαρισμού τής Μακεδονίας.
Περί τό μεσημέρι τής επομένης, φτάσαμε μέ τό χαμάλικο
τραίνο ,στό Βουλγαροκρατούμενο τότε Σουφλί, είς τό οποίον
εφημέρευε,παρά τόν αμμιγή Ελληνικό πληθυσμό του,εξωμότης
Έλλην, εκ τών χωρίων τής Δράμας,ούτινος αδελφός ήτο
Ιερομόναχος είς τήν Εικοσιφοίνισσαν.
Είχε πληροφορηθεί τά τής μετοικεσίας μας,καί ήλθεν είς
τόν Σταθμόν, νά παραλάβει τόν αδελφόν του, καί τόν απαλλάξει
ούτω τής Ομηρίας.Κσί, άμα τή σταθμεύσει τού τραίνου,ήρχισεν
αναζητών αυτόν,καί φωνάζων είς έκαστον βαγόνι, βουλγαριστί :
"Πόπ-Πολυκάρπ ,ότ γκόρνα Μπρόντα τούκα λή ;" Ήτοι:
(Παπα-Πολύκαρπος, από τήν Άνω Βροντού,εδώ είναι;).
Φαίνεται,ότι κάποιος γνώστης τής Βουλγαρικής,τού ένευσε,
ότι μεταξύ ημών, ήτο ο αναζητούμενος, καί ανήλθεν είς τό
βαγόνι,λέγων Βουλγαριστί τό πρώτον,καί είτα απταίστως
Ελληνιστί : "Είμαι αδελφός τού Παπα-Πολυκάρπου, από
τήν Εικοσιφοίνισσα, πού είναι ;"
Ο γέρων Πνευματικός, επί τώ ακούσματι,έκρυψε περισσότερον
τήν κεφαλήν του,καί ούτε φωνήν,ούτε κάν βλέμμα, έστρεψε,
πρός τόν αναζητούντα.
Εκείνος, ιδών ότι προσβλέπομε πρός τόν Γέροντα,καί εννοήσας
ότι αυτός ήτο ο αδελφός του, πλησίασε καί ωθών αυτόν ελαφρώς
τού είπε: "μπράτη (αδελφέ),Αδάμ Πόπ γκιώργκης",( Εγώ είμαι ο
Παπα-Γεώργιος)._"Φύγε, τούτο λέγει αμέσως,ο Γέρων.Εγώ είμαι
Έλλην, Βούλγαρο αδελφό, δέν έχω,ούτε καί τόν γνωρίζω."
Όλοι μείναμε άναυδοι, μέ τήν θαυμαστήν απόκρισιν.Ο δέ,
Βούλγαρος αδελφός του, χωρίς λέξη νά αναφέρει, κατέβηκε
καί έφυγεν αμέσως, τίς οίδε,ποίαις τύψεσιν βασανιζόμενος,
διά τήν αρνησιπατρίαν του.
Τά τοιαύτα όμως έμμονα καί ευθαρσή αισθήματα είχον καί
τάς συνεπείας των.Εκοινολογήθησαν καί προεπορεύοντο
ημών, καί ότε εισήλθομεν είς τήν Ανατολικήν Ρωμυλίαν,
την άλλοτε Ελληνική, είς γλώσσαν καί αισθήματα,οι νέοι
γενίτσαροι τού Βουλγαρισμού,μάς ελιθοβόλουν μέ πέτρες,
μέ χώματα,, μέ κοπριές βοδιών,ορυόμενοι "προκλέτι Γκρέτσι",
( άτιμοι Έλληνες), άνδρες καί γυναίκες, μέ Ελληνικήν κατατομήν,
κάτοικοι πόλεων καί χωρίων μέ Ελληνικήν ονομασίαν,καί μέ
στολάς Θρακικάς.
Αλλά τί δέν κάμει η φωτιά καί τό τσεκούρι !
Ακόμη κάπνιζε η ηρωική Αγχίαλος, τό Βασιλικό, η Σωζο-
-αγαθούπολη, καί τόσα άλλα ολοκαυτώματα, τής εμμονής,
είς τά Πάτρια ! Καί, όταν κάποιος εξ ημών, τούς είπε Ελληνιστί,
είς την Γιάμπολη,( Ιωαννούπολιν) : "Τί σάς κάναμε καί μάς
κτυπάτε ;" _"Είσθε Ελληνες , καί πρέπει να πεθάνετε,απήντησαν
Ελληνικά καί αυτοί.
Όταν δέ, μετά 17 ημέρας, φθάσαμε είς τόν τόπον τής Εξορίας,
είς τό Σεβλιέβον, μεταξύ Πλεύνας καί Τυρνόβου είς τήν
Βόρειον Βουλγαρίαν, ολίγον πρό μεσημβρίας, τήν ημέραν
τής Αγίας Μαρίνης,ήλθεν ο Φρούραρχος τής πόλεως, νά
επιθεωρήσει τούς αιχμαλώτους του, καί αφού μάς παρέταξε,ήρχισε νά ερωτά τόν καθένα, πώς λέγεται καί από
πού είναι.Άλλους Βουλγαριστί, άλλους Τουρκιστί καί όσους
δέν εννοούσαν, Ελληνιστί.. Διότι, κατήγετο εξ Άνω Τζουμαγιάς,
καί είχε φοιτήσει είς τό Ελληνικόν Γυμνάσιον τών Σερρών.
Μεταξύ άλλων, ηρώτησε καί τόν Εφημέριον τού Χωρίου,
Αναστασιά ,τής Ζίχνης: "κακ τί ίμετο "; (Πώς ονομάζεσαι ;)
Ο Ιερευς γνωρίζωντό Βουλγαρικόν ιδίωμα, τού απεκρίθη :
"Πόπ Χρήστο".Ο δέ κολακευτικώς επανέλαβε: "Εύγε μπόλγάρσκο,
ίμε ".("Εύγε Βουλγαρικόν όνομα").
Ο Ιερεύς εθίγη είς τήν εθνικήν φιλοτιμίαν του,καί ευθαρσώς,
τού απήντησεν, είς τό αυτό ιδίωμα: "Μήπως ο Χριστός ήτο
Βούλγαρος, καί είναι τό όνομά μου, Βουλγαρικόν ;"
Αυτό ήτο η θρυαλίς,νά ανάψει τό ηφαίστειον,τό κόκκινο πανί,
νά εξαγριώσει τόν ταύρον !
Άρχισε τότε,μέ τόν βαναυσότερον τρόπον,νά υβρίζει πάν τό
Ελληνικόν ,νά μουτζώνει προς ημάς, νά απειλεί χτυπώντας
τίς μπότες του,.Καί, αμέσως, διατάζει τόν επικεφαλής μας,
Επιλοχίαν,να μάς βαστήξει επί δύο ώρες,γυρισμένους πρός
τόν Ήλιον.Ήτοι, από τίς 12-έως τίς 2, τό μεσημέρι,νηστικούς,
καί νά μήν επιτρέψει σέ κανένα, νά καθήσει κάτω.
Τό ένα τρίτον, γέροντες ασθενικοί, καί εξηντλημένοι από
τίς κακουχίες καί τήν πείνα, ελιποθύμησαν,καί θά απέθνησκον,
άν ο Επιλοχίας, Έλλην εκ Διδυμοτείχου,δέν συγκατέβαινε, να
τούς τραβά είς τόν ίσκιο τών Ακακιών, πού ήσαν τρία μέτρα
όπισθεν.
Αυτά ήσαν η απαρχή διετούς, καί πλέον Ομηρίας, απερίγραπτης,
συνοψιζομένης, είς τό δίστιχον τού άλλου κεφαλαίου,πού έπεται
στή συνέχεια , τού υπ'αριθ.11, κειμένου.
Τά παραπάνω αναφερθέντα, τού Α'. Παγκοσμίου πολέμου,τών
ετών,(1914-1918), αποφεύφθηκαν,γιά όλες τίς είκοσι (20),
Ιερές Μονές καί τίς Σκήτες τής Αθωνικής Πολιτείας, χάρις
είς τήν έμπνευση τού Η γ ο υ μ έ ν ο υ. ΓΑΒΡΙΉΛ,νά απευθύνουν
καί οι είκοσι (20), Ηγούμενοι όλων τών Ιερών Μονών, τού Όρους,
αρχάς Απριλίου 1941, τήν γνωστήν Επιστολήν, συνταχθείσαν
Γερμανιστί, πρός τόν Αδόλφον Χίτλερ,μέ τό σύνολον των
υπογραφών , αλλά καί τών σφραγίδων, τών Ηγουμένων όλων
τών Ιερών Μονών τού Όρους.
Έτσι,ήλθεν άμεσος η απάντηση- διαταγή τού Χίτλερ, πρός
τόν Γερμανόν Στρατηγόν, εδρεύοντα είς Θεσσαλονίκην.
-"Νά μή πατήσει πόδι,Γερμανού ή Βουλγάρου στρατιώτη, είς
τήν Χερσόνησο τής Αθωνικής Πολιτείας, εάν δεν έχει ειδικήν
προσωπικήν Διαταγήν , τού ίδιου τού Φύρερ=Αρχιστρατήγου,
τού Χίτλερ."
Έτσι διεσώθη τό Άγιον Όρος, από τον κίνδυνο διαρπαγής, καί
λεηλασίας, τών αμυθήτου αξίας θησαυρών και κειμηλίων, η
μοναδικής σημασιας ,παγκοσμίως,,όλων τών Ιερών Μονων,
Σκητών, και παντός είδους κτισμάτων,τής Αθωνικής Πολιτείας."
Επειδή τά γραπτά του ,εκ τής αφανείας, σάς τά παρουσιάζω,
νομίζω επιτρέπεται ,να κλείνω το θέμα, μέ ένα σύντομο επίλογο.
Από τό 1936,πού έγινε Ηγούμενος ώς το 1980,πού συμπλήρωσε,
σχεδόν,τό Ιωβηλαίο του,και λόγω ασθενείας,οξείας-ανίατης οστεοπόρωσης, αμφοτέρων τών ποδών,μή δυνάμενος νά ίσταται, υπέβαλε τήν παραίτησή του.
Όμως, κάθε Κυριακή,ή μεγάλη εορτή,εκκλησιαζόταν ανελλιπώς, στό αμαξίδιό του, μετά τού συνοδού,νοσοκόμου μοναχού,
σέ κοντινό ισόγειο Εκκλησάκι, δίπλα στό δωμάτιο τών ασθενών, μεταλαμβάνων πάντοτε, κατά τή Θ.Λειτουργία,
τών αχράντων μυστηρίων.
Απεδήμησεν είς Κύριον τήν 6ην Νοεμβρίου του 1983, δύο μέρες
πρό τής ονομαστικής του εορτής, τών Ταξιαρχών Αρχαγγέλων,
Μιχαήλ καί Γαβριήλ, σέ ηλικία 97ετών, "Πλήρης ημερών."
Αιωνία η μνήμη αυτού.
-Προσεύχομαι στόν Πανάγαθο Κύριο καί τήν Υπέρμαχο Στρατηγό,
τήν Παναγία μας, νά αναπαύουν τήν ψυχήν αυτού,εν χώρα ζώντων,μετά τών δικαίων, όπου επισκοπεί τό φώς, τού
προσώπου τού Σωτήρος Χριστού.Αμην.
Σάς χαιρετώ μέ αγάπη, καί σάς εύχομαι καί πάλι, Χρόνια πολλά
διά την εορτή τών κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου καί Παύλου,
αύριον.Ιδιαιτερως, διπλές οι ευχές, είς τούς εορτάζοντες.
Χρίστος Γ, Κοτρώτσος, Θεολόγος-Φιλόλογος-Παιδαγωγός
Επίτ.Γεν.Επιθ /τής Μ.Ε. Αμπελάς,HOTEL ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΑ
Τηλ.22840 51573 .Νάουσα,Π ά ρ ο υ, Νομού Κυκλάδων.
ΣΆΒΒΑΤΟΝ, 29 Ιουνίου 2019
+Π έ τ ρ ο υ καί Π α ύ λ ο υ, τών π ρ ω τ ο κ ο ρ υ φ α ί ω ν.
ΠΗΓΈΣ. ΚΑΙ ΒΟΗΘΉΜΑΤΑ:
1.ΓΑΒΡΙΗΛ. ΔΙΟΝΥΣΙΆΤΟΥ, ΑΝΑΜΝΉΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΊΑΙ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ 1958
|