"Νενίκηκας ,      
Χριστέ,κορεσθητι Ναζωραίε!"
                                    (Ιουλιανός)
--
Αγαπητοί μου, φίλοι και φίλες συγχωριανοί, Μεσενικολίτες,
και αναγνώστες της έγκριτης Εφημερίδας ΝΕΒΡΌΠΟΛΗ,Καλημέρα σας.Σας εύχομαι καλό μήνα και καλό Καλοκαίρι.
--
Στο σημερινό θέμα, θά μας απασχολήσει,ο αυτοκράτορας
τού Βυζαντίου, Ιουλιανός,ο παραβάτης ή αποστάτης,
όταν έγινε μονοκράτορας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
--
Ο Ιουλιανός, ήταν ανεψιός από αδελφή, του Μ. Κων/νου.
Τον διαδέχθηκαν, βέβαια, τα δύο παιδιά του, ο Αρκάδιος στην
Ανατολή, και ο Ονώριος στη Ρώμη.
Είχε όμως, ενδόμυχες βλέψεις για το θρόνο και ο Ιουλιανός.
Οι  μόνοι, με τόν αδελφό του, Γάλλο, διασωθέντες από το βασιλικό περιβάλλον.
Κατέφυγε στο θείο του, επίσκοπο της Νικομήδειας Ευσέβιο,
ο οποίος τόν έκρυψε σέ Ιερά Μονή, ως δήθεν, υποψήφιο μοναχό,
για αρκετά χρόνια. Αργότερα, πήγε στη Γαλατία, στο Παρίσι (Γαλλία). Τότε ήταν, μικρή και άσημη πόλη του Δυτικού
Ρωμαϊκού Κράτους. Υπάρχει μάλιστα στο Παρίσι, (Μουσείο τού
Λούβρου), ολόσωμο μαρμάρινο άγαλμα του, σε βάθρο, με την
επίσημη αρχαία ενδυμασία και τις θαυμάσιες πτυχώσεις της.
--
Εκεί, οργάνωσε στράτευμα, από φίλους και γνωστούς, με σκοπό,
νά επιτύχει τα φιλόδοξα σχέδια του. Στόχος του ήταν να πάρει
με τη βία, το θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως και να γίνει
Μονοκράτορας. Εκμεταλλευόμενος, με κάθε τρόπο την ανώμαλη κατάσταση, λόγω της Αρειανής αιρέσεως. Έτσι μπόρεσε και
προσεταιρίστηκε, πολλούς φιλοΑρειανούς.
Άλλα, βέβαια, ήταν τα σχέδια του. Με την επικράτηση του, τελικά,
επεχείρησε ματαίως, να επαναφέρει την αρχαία εθνική θρησκεία,
του 12/θεου του Ολύμπου.
Ευφυής, ως άνθρωπος, με πολλά πνευματικά, πολιτικά και
στρατιωτικά προσόντα και ικανότητες, τυχών ευρείας
μορφώσεως, είχε την ψευδαίσθηση, ότι υπάρχουν οι δώδεκα θεοί,
(έξι θεοί, και έξι θεές), με το αμέτρητο άλλο πλήθος, παιδιά
τών θεών, (ημίθεοι, μούσες, ώρες, νεράιδες, ερινύες,κ.ο.κ.).
Ο ίδιος, Ιουλιανός, πίστευε ότι, αν κατόρθωνε νά επικρατήσει,
θα γινόταν ένδοξος, με την επαναφορά της αρχαίας θρησκείας,
καί νά γίνει ο νέος Περικλής, του 5ου π.Χ.αι.(Χρυσούς αιών).
Έστειλε δε, ανθρώπους του, στον Απόλλωνα, Μαντείο των Δελφών, στην Πυθία-Σιβυλλα, αλλά ο χρησμός, απογοητευτικός:
"Είπατε τω βασιλεί,χαμαι πέσε Δαίδαλος αυλα,
Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ού μάντιδα δάφνην,
ού παγαν λαλεουσαν. Απεσβετο γάρ και λάλον ύδωρ".
Η απάντηση εσήμαινε, ναυάγιον τών πονηρών σχεδίων του.
Δέν ανέφερα ότι για να θολώσει τά νερά, βαπτίσθηκε
χριστιανός, πρό τού 342, και χειροτονήθηκε στο αξίωμα
τού Αναγνώστη, από το θείο του επίσκοπο Ευσέβιο.
Έτυχε σπουδαίας μορφώσεως, με συμφοιτητές, τους
Βασίλειο και Γρηγόριο, τούς σοφούς Καππαδόκες.
Τελικά, πέτυχε τά φιλόδοξα-ματαιόδοξα σχέδια του.
Ανήλθε διά συνομωσίας μετά φίλων του, είς τόν θρόνον
της Κωνσταντινουπόλεως, εκμεταλλευόμενος την αναρχία,
πού επικράτησε μερικώς, από την ανώμαλη κατάσταση της
αίρεσης του Αρείου και τούς φιλο-Αρειανούς.
Αμέσως επεχείρησε να επαναφέρει, πλην ματαίως, την αρχαία
εθνική θρησκεία-ειδωλολατρεία.
Επίσημα, επάνοδος στο 12/Θεό, τού Ολύμπου."Παγανιστής καί
κούφος, ο γελοιωδέστατος, "αρνητής, κατά τον φιλόσοφο
Ποιητή, Κων.Καβάφη, τον Κωνσταντίνουπολίτη-,Αλεξανδρέα.
Αναφέρομαι στα προσφιλή γραφόμενα του, δι'ολίγων:
--
                Ο ΙΟΥΛΙΑΝΌΣ ΕΝ ΝΙΚΟΜΉΔΕΙΑ
Ο Ιουλιανός, πηγαίνει πάλιν αναγνώστης
στην εκκλησία της Νικομήδειας,
όπου μεγαλοφώνως και μετ'ευλαβείας
πολλής, τες ιερές Γραφές διαβάζει,
και την χριστιανική του ευσέβειά,ο λαός θαυμάζει.
                                     Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ
--
Κατά τα άλλα, φιλόσοφος ο ίδιος και συγγραφέας πολλών
βιβλίων, θρησκευτικός και πνευματικός μεταρρυθμιστής και
νομοθέτης, υπήρξε δυναμικός και άξιος, ως κυβερνήτης.
Αμέσως πήρε τα κατάλληλα μέτρα.
Απομάκρυνε τους πιστούς χριστιανούς, στρατιωτικούς και
πολιτικούς, από τα αξιώματα τους και τους αντικατέστησε
με άλλους ομοϊδεάτες και φίλους του, όπως νόμιζε.
Δημιούργησε νέα κατάσταση στο Κράτος, αν και υπέβοσκε
η οργή και το μίσος των διωχθεντων, κληρικών και λαϊκών.
Εν ζωή ών, κατέκρινε δημοσία, την επικρατήσασαν νέαν
θρησκείαν του Χριστού και των μαθητών του, Αποστόλων.
Ιστορείται ότι, καυχώμενος από τίς επιτυχίες του, παραληρων,
αναφώνησε με κομπασμόν,το γνωστόν τρίλεκτον:
"Ανεγνων, εγνων, κατεγνων"! Θαυμάζων εαυτόν!
(Αορ.β. τού ρ.γιγνωσκω=γνωρίζω καλώς).
Εν προκειμένω, ήτοι:
"Διάβασα, έμαθα, κατεδίκασα-απέρριψα."
--
Η θέληση όμως, πολλάκις, συγκρούεται με την πραγματικότητα.
Διότι, "αλλαι μέν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει". Επειδή έξαφνα, προέκυψε ο εξ Ανατολών, Περσικός κίνδυνος,
κοντά στον Τίγρη ποταμό, παρά την Κτησιφώντα το 363.
Εκστρατεύει ο  Ιουλιανός, διά να αναχαιτίσει τόν εχθρόν και
δοξάσθει και για την προσωπική-πολεμική του ανδρεία,
καί μαχόμενος είς την πρώτην γραμμήν του πυρός,
τραυματίστηκε θανάσιμα. Μεταφέρθηκε αμέσως στη σκηνή του,
από τους ιατρούς του, Μάξιμο και Κρίσπο, για νά τού δώσουν τις
πρώτες βοήθειες. Ενώ δε έρρεε το αίμα, εκ τής πληγής, βλέποντας ότι σε λίγο, επέρχεται το τέλος του και αποθνήσκει, αναφέρει η παράδοση, ομολόγησε την ήττα του.Και,στο παραλήρημα του, ίσως, ανέκραξε λέγων:
"Νενικήκας Χριστέ,κορεσθητι Ναζωραίε"!
--
Μετά πάροδον χιλίων πεντακοσίων ετών, δηλ.(15) αιώνων, πήρε την απάντηση της κομπορρημοσύνης-επάρσεως του, από τον
Κων.Καβάφη,(1863-1933).
Ο συνειδητός βίος του οποίου υπήρξε, "Μελέτη θανάτου", με τά
ίδια λόγια του Ιουλιανού: Νομίζω ότι ακούω, το πνεύμα του
νά τόν ελέγχει, γράφων:
"Ανέγνως, αλλ' ουκ εγνως.ει γάρ εγνως, ούκ αν κατέγνως".
Παράφραση: "Διάβασες πολλά, αλλά δέν έμαθες. Διοτι, εάν
μάθαινες, δέν θά κατέκρινες".
--
Όρα και,(Ματθ.ζ,1-2):
"Μη κρίνετε, ίνα μη κριθητε. Εν ω γάρ κρίματι κρίνετε,
κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρειτε,μετρηθησεται υμίν".
--
Αποφεύγω να μακρυγορήσω. Προφανως, εγνώριζε την φράση
τού Χριστού, πρός τον Απόστολο Πέτρο και τούς άλλους
μαθητές Του:
"Μακάριος ει, Σίμων Βαριωνα, ότι σαρξ και αίμα,
ουκ απεκάλυψε σοι, αλλ' ο Πατήρ μου,ο εν  τοίς ουρανοίς.
Καγω δε,σοι λέγω, ότι συ ει Πέτρος, και επί ταύτη τη πέτρα
οικοδομησω μου,την Εκκλησίαν, και πύλαι άδου, ού
κατισχύσουσιν αυτής."....(Ματθ.ιστ,16-18).
Παρά ταύτα,και άλλα πολλά, έχω να γράψω ακόμη.
Ο ίδιος, ζούσε στον κόσμο του. Ολα τά έβλεπε να προχωρούν,
ομαλά και ωραία. Στις διαμαρτυρίες τού λαού, δέν απαντούσε,
ή καμαρωνε-χαιρόταν για το επιτελούμενο έργο του.
Δέν έφερνε ποτέ στο νου του: Μήπως κάνω εγώ, λάθος;
Οι αποδοκιμασίες ή οι διώξεις εναντίον των χριστιανών καί
τα συμβούλια των εθνικών λογίων, δέν εύρισκαν απήχηση σέ
μία κοινωνία, πού ζούσε με το περιεχόμενο του χριστιανικού
μηνύματος.
Εζήτησε από τη Γαλατία, νά τού στείλουν στρατεύματα, για
τη σύγκρουση με τους Πέρσες, από δικούς του και φίλους.
Στην παράκληση του οι Γαλάτες εκωφευσαν.
Ποιός θα άφηνε το σπίτι του και την ησυχία του,να πάει στον
Ιουλιανό, και να σκοτωθεί ,ίσως;
Καί αυτή την τελευταία στιγμή, δέν έλεγε μέσα του. Μηπως
εξαπατώ εαυτόν; Οι άλλοι,θα με ακολουθήσουν;
Οι Αντιοχεις,(της τωρινής Συρίας), πού ήσαν σχεδόν όλοι
Χριστιανοί, τόν ειρωνεύονταν, αλλά ο ίδιος, υπομειδιούσε ή έκανε πώς δεν τα άκουγε.
--
Όλα αυτά, και η ήττα, με το θανάσιμο τραυματισμό του, έφεραν
την κατάρρευση, όσων μια ζωή επιχείρησε νά επιβάλει με τη βία.
Είχε ριζώσει μέσα του,το τρίλεκτον.
Αυτό έδινε την οριστική-τελειωτικη, απάντηση τών προβλημάτων του κόσμου,για τούς πάντες και τα πάντα.
Ο άνθρωπος, έχασε την πυξίδα, πού έψαχνε να βρει. η
Η εκστρατεία κατά των Περσών,με κέντρο την Αντιόχεια, και
οι εμπειρίες του από τη Μικρά Ασία, ήταν απογοητευτικές.
Οι Αντιοχεις, αντιμετώπιζαν με ειρωνική διάθεση και σκωπτικό
πνεύμα τόν ανεδαφικό ρομαντισμό του Αυτοκρατορα, πού
επιθυμούσε να ζωντανέψει τη νεκρή λατρεία του Απόλλωνα,
καί τών εγκαταλειμμένων αρχαίων ναών.
Οι ύμνοι στον βασιλέα Ήλιο και τη μητέρα τών αρχαίων θεών,
τίς πολεμούσε με επιστολές του κατά τών Γαλιλαίων πού
ακόμη σώζονται.(Βλασ.Φειδας), ΠΆΠΥΡΟΣ, LA ROUSSE BRITANIKA (Τόμος 25ος,σελ.348-51)
Η καταπολέμηση αυτή τού Χριστιανισμού,με αυτό τον τρόπο δέν
έλυνε τα προβλήματα της Εκκλησίας.
Ο Ιουλιανός, από τούς εθνικούς χαρακτηρίστηκε "μέγας", αλλά
από τούς Χριστιανούς," αποστάτης"και,"παραβάτης". Αλλά δέν
καταδικάστηκε,στη μνήμη της ανατολικής Αυτοκρατορίας, όπως
στη Δύση.
Ο σεβασμός της κλασσικής ελληνικής φιλοσοφίας,στην οποία
στήριξε το μεταρρυθμιστικό του έργο, δέν ήταν απόβλητη από
την εύλογη,για τόν 4ο αιώνα, διαλεκτική μεταξύ του Χριστιανισμου και Ελληνισμού.
--
Νέα Φιλαδέλφεια,3 Ιουνίου 2018
ΚΥΡΙΑΚΉ,των ΑΓΊΩΝ ΠΆΝΤΩΝ.       Με πολλή αγάπη και τιμή
--
Πηγές και Βοηθήματα
1) Καινή Διαθήκη
2)Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1919-1933) ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ
3) ΠΆΠΥΡΟΣ LA ROUSSE BRITANIKA
--
                                                  Χρίστος Γ.Κοτρωτσος
                                    Θεολογος-Φιλολογος-Παιδαγωγος
                          Επιτ.Γ.Ε.Μ.Ε. Ανακούς25  Τ.Κ.143 41
                                               Τηλ 210 2511254