ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Γράφει ο Χρήστος Μ. Μηλίτσης

Ποιος απ’ τους νέους θα πιστέψει σήμερα αυτά που διαδραματίστηκαν στα μαύρα χρόνια της κατοχής. 'Όσοι ζουν μόνο εκείνοι θα θυμούνται και αυτοί κάπως αμυδρά, τι είδαν και τι πέρασαν τότε. Εξαθλίωση, πείνα, βασανιστήρια, ξυλοδαρμοί και εκτελέσεις καθημερινά. Όμως οι νέοι μας πρέπει να μάθουν την ιστορία τους όπως πραγματικά εξελίχτηκε και όχι όπως την παρουσιάζουν οι διάφοροι ας πούμε ιστορικοί, που γράφουν υποκειμενικά σύμφωνα με τι πεποιθήσεις τους και με την κομματική τους τοποθέτηση.

Πολλές φορές σκέφτηκα αν έπρεπε να καταπιαστώ και να φέρω στο φως της δημοσιότητας αυτό το κείμενο και αυτό, γιατί δεν ήθελα να ξαναφέρω στη μνήμη του αναγνώστη τα όσα παράλογα συνέβησαν στο διάστημα της μαύρης κατοχής, ξύνοντας έτσι παλιές πληγές οι οποίες τώρα κατά κάποιον τρόπο έχουν επουλωθεί. Επειδή όμως η ιστορία δεν διδάσκει μόνον, άλλα και σωφρονίζει, αποφάσισα να ξαναζωντανέψω ορισμένα περιστατικά από την άθλια ζωή των κατοίκων της χώρας μας την εποχή εκείνη την τόσο ανεπιθύμητη,

Γραπτά κείμενα δεν υπάρχουν. Οι σημειώσεις που κράταγα κάηκαν μαζί με το σπίτι μου από τους Ιταλούς. Ωστόσο όμως οι σκηνές που τότε ζήσαμε, οι βανδαλισμοί, οι εξευτελισμοί, οι στερήσεις, οι ξυλοδαρμοί, η πείνα, οι κακουχίες, οι προδοσίες, και οι εκτελέσεις εν ψυχρώ, έχουν καταγραφεί βαθιά στη μνήμη μου και έτσι παρέμειναν ζωντανές μέσα μου. Τις ενθυμούμαι και τώρα, γιατί τέτοια βιώματα δεν ξεχνιούνται εύκολα. Άσχημα χρόνια που η διχόνοια, αυτή η κατάρα μάστιζε αρκετά τους Έλληνες. Ο κόσμος υπέφερε αρκετά, άσχετα αν ανήκε στη μία η στην άλλη παράταξη. Σήμερα αυτό φαίνεται παράξενο. Τότε όμως που το ζήσαμε ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Να αντιμάχεται και να πολεμά, να δέρνει ανελέητα ο αδελφός τον αδελφό, ο πατέρας το παιδί του, και το παιδί τους γονείς του. Ζωντανά παραδείγματα αρκετά. Κάποτε σε ένα μπλόκο βρέθηκαν αντιμέτωποι δυο αδελφοί. Ο ένας ήταν αντάρτης του Ε.Λ.Α.Σ και ο άλλος ομαδάρχης σε παρακρατική οργάνωση, Ο αντάρτης συνελήφθηκε και ο αδερφός του το έβαλε τις χειροπέδες και τον έδερνε αλύπητα. Όταν το είδε αυτό ο λοχαγός του, μαζί έστηναν τότε το ανελέητο κυνηγητό μεταξύ των αντιπάλων παρατάξεων, στρατός και ομάδες παρακρατικές με την ευλογία την Άγγλων (φίλων) μας τον επέπληξε λέγοντας τον.

-Δεν ντρέπεσαι βρε παλιοτόμαρο. Αδερφός σου είναι, σε μια κοιλιά κυλιστήκατε, ντροπή σου. Αν χρειαστεί είναι άλλοι να κάνουν αυτή τη δουλειά και τον διαολόστελε. Σε μια άλλη οικογένεια διχασμένο το σπίτι μέχρι χωρισμό. Άνδρας χώρισε τη γυναίκα του και εγκατάλειψε τα παιδιά του νηστικά, γιατί ανήκε ιδεολογικά σε αντίπαλη κομματική παράταξη. Άλλος χωροφύλακας φύλαγε σκοπιά και μέσα στη φυλακή ο αδερφός του βολοδέρνονταν καταδικασμένος δυο φορές σε ισόβια δεσμά, και άλλος πατέρας αποκλήρωσε το παιδί του, γιατί δεν τον άκουσε και βγήκε αντάρτης στα βουνά. Ποιος θα πιστέψει σήμερα ότι με την κατηγορία της γυναίκας του ο Χρήστος από τα Χάσια καταδικάστηκε σε θάνατο από στρατοδικείο. Ποιος θα πιστέψει ότι παρακρατικοί συνέλαβαν παπά, τον κρέμασαν κουδούνια και τον περιέφεραν στους δρόμους κάποιου χωριού να τον γελοιοποιήσουν. Μεγάλος χαλασμός. Να ο τραγικός απολογισμός του διχασμού μας. Μέσα σε ένα χρόνο από τη συμφωνία τη Βάρκιζας έγιναν 12.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί αγωνιστών, 31.632 λεηλασίες, 18.767 φυλακίσεις, 84.931συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, και 265 βιασμοί γυναικών, σύμφωνα με την εφημερίδα Ελεύθερη Ελλάδα 13-9-1946. Και όλα αυτά από τη μία παράταξη. Προσθέστε εδώ και πόσα άλλα παρατράγουδα έγιναν από την άλλη και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα αγαπητοί αναγνώστες μου, Αυτά τα καλά φέρνει πάντοτε η διχόνοια, το μεγαλύτερο ελάττωμα της Ελληνικής φυλής, που κατασπάραξε τόσα χρόνια τη χώρα μας .