Φακελάκι – Η Εθνική μας Ντροπή, Γιατί;

«Ανήρ ιατρός, άξιος πολλών ανδρών,» έλεγαν οι σοφοί αρχαίοι μας. Τι υπερηφάνεια και τι ικανοποίηση θα πρέπει να αισθάνεται ένας γιατρός που σώζει τη ζωή ενός ασθενούς! Αλλά παράλληλα και πόσο ταπεινός θα πρέπει να νιώθει για το θείο δώρο της θεραπείας και της σωτηρίας που έχει στα χέρια του, το οποίο και αφιλοκερδώς οφείλει να προσφέρει. «Δωρεάν λάβετε, δωρεάν δότε,» μας λέει η ρήση του Ευαγγελίου. Με αφορμή το περιστατικό απόπειρας χρηματισμού από γιατρό κρατικού νοσοκομείου, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: Ο γιατρός εκτός από την επιστημονική του κατάρτιση, πρέπει να διέπεται από πνεύμα ηθικής, αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους του και φιλανθρωπίας. Μ’ άλλα λόγια, ο γιατρός είναι πρωτίστως θεραπευτής και δευτερευόντως επιστήμων. Τώρα πώς δικαιολογούνται η διαφθορά και ο εκβιασμός για χρηματισμό από νοσοκομειακούς γιατρούς; Το να είσαι πρωτίστως άνθρωπος προϋποθέτει μια στερεή παιδεία και καλλιέργεια εξ απαλών ονύχων, η οποία δυστυχώς δεν αποκτάται από το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Η μέση εκπαίδευση δε μας γαλουχεί με τα ανώτερα ιδεώδη ανθρωπισμού, παρά μόνο, στο μέτρο που μπορεί, μας παρέχει ξερές γνώσεις για πρόσβαση στα ΑΕΙ. Από το λύκειο επομένως αποφοιτά ένα άτομο βασικά απαίδευτο με επιφανειακές γνώσεις που θα ξεχάσει αργότερα στην επαγγελματική του καριέρα. Αν κάποιος κατορθώσει να μορφωθεί και να καλλιεργηθεί, τούτο το κάνει θύραθεν και μόνος του. Ειδικά τώρα ο γιατρός που δεν είναι καλλιεργημένος με τέχνη, λογοτεχνία, μουσική και άλλες θεωρητικές γνώσεις καταντάει κύμβαλο αλαλάζον, εκμεταλλευτής της ανάγκης του ασθενούς και, αντί θείο δώρο, γίνεται ένα απόστημα της κοινωνίας. Θα παρατηρήσει ενδεχομένως κάποιος: οι γιατροί στα νοσοκομεία υποπληρώνονται και συνεπώς αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης, και καταλήγουν έτσι στον εκβιασμό των ασθενών και τη δωροληψία. Όμως όταν κάποιος δίνει τον όρκο του Ιπποκράτους, δεν υπάρχουν περιθώρια συνειδησιακής παράκαμψης όταν μάλιστα πρόκειται για τη σωτηρία ασθενών. Αν ο γιατρός θέλει να πλουτίσει, τότε ας ιδιωτεύσει. Αυτό είναι και θεμιτό και ηθικό, αλλά και νόμιμο. Όταν όμως ο γιατρός διαπραγματεύεται εκβιαστικά και απειλητικά (βλέπε εφημερίδες!) επί δεκαοχτώ μέρες για μερικές εκατοντάδες ευρώ, στέλνοντας ίσως τελικά τον ασθενή στο θάνατο, ε, αν αυτό δεν είναι έγκλημα, τότε τι είναι; Και το χειρότερο: αν πρόκειται για κανέναν φτωχοδιάβολο παραπτωματία, τότε δημοσιεύουν και το όνομά του. Στην προκειμένη περίπτωση του εν λόγω κυρίου ισχύουν τα προσωπικά δεδομένα. Και τελικά το αστείο είναι πως με τις οικονομίες προηγουμένων φακελακίων, ο άξιος αυτός ανήρ πλήρωσε εγγύηση 100.000 ευρώ (βλέπε πάλι εφημερίδες!) και είναι ελεύθερος!