Έφυγε το πρωί της Κυριακής των Βαΐων από τη ζωή ο Αλέξανδρος Ζούκας. Τα τελευταία χρόνια έδωσε μεγάλη μάχη με την αρρώστια αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Ο πόνος που νιώθουμε για το χαμό του συγχωριανού και αγαπημένου φίλου Αλέκου είναι μεγάλος. Η κηδεία του έγινε τη Μεγάλη Δευτέρα στη Θεσσαλονίκη, στα Νέα Κοιμητήρια Θέρμης, παρουσία εκατοντάδων φίλων του από όλη την Ελλάδα.

Ο Αλέκος Ζούκας γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1956 στο Μεσενικόλα Καρδίτσας.
Σπούδασε στο Τμήμα Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αλλά τον κέρδισε η μουσική και η δημοσιογραφία.
Εργάστηκε επί σειρά ετών ως συντάκτης, σχολιαστής, αρθρογράφος (Ημερήσιος Κήρυκας, Θεσσαλική Ηχώ κ.α.), περιοδικά και ραδιόφωνα. Υπήρξε διευθυντής του Δημοτικού Ραδιοφώνου Λάρισας. Ήταν ιδρυτής του εκδοτικού οίκου «έλλα», κειμενογράφος και ερευνητής σε σειρές ντοκιμαντέρ για την ΕΤ.
Το τελευταίο διάστημα εργαζόταν στην ΕΡΑ.
Συμμετείχε συγγραφικά στο συλλογικό έργο των Οικοτουριστικών Οδηγών της Πίνδου (11 τόμοι, 2003-2005) και στο βιβλίο "Ενθύμιον Χώρας Τυρνάβου" (1994) των εκδόσεων Έλλα. Προσωπικά του έργα είναι: "Γεύσεις της Θεσσαλίας, Ιστορική-ανθρωπολογική προσέγγιση της Θεσσαλικής Διατροφής", (2008), "Περιβαλλοντικός Αρχαιολογικός Οδηγός Ολύμπου Ελασσόνας" (2009), "Περιβαλλοντικός Αρχαιολογικός Οδηγός Κισάβου-Μαυροβουνίου" (2009), "Όλυμπος-Κίσαβος-Μαυροβούνι, Ιστορία, Φύση, Κοινωνία, Οικισμοί", (2009).
Έχει συγγράψει συνοδευτικά ιστορικο-αισθητικά δοκίμια για τους δίσκους παραδοσιακής μουσικής Σμίξη-Γρεβενών (1991), Τα τραγούδια της Νεβρόπολης Καρδίτσας (1993), Γράβα, Ζαγορίσια και Γιαννιώτικα (2001), Παδιώτικο Γλέντι-Κόνιτσα (2002) και Πασχαλιόγορτα Δήμου Ποταμιάς (2005). Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Φαρφουλάς των τελευταίων χρόνων.
Το τελευταίο βιβλίο του Αλέκου Ζούκα, «Στη Χίο με τον Anatol de Meibohm», κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες από τις εκδόσεις «Φαρφούλας» και παρουσιάστηκε στη Λάρισα, στο Θέατρο του Μύλου, από το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΘΣτΕΕ.