Για να μην είμαστε επιλήσμονες
Επτά χρόνια πέρασαν από τις 13 του Οκτώβρη του έτους 2004, όταν ο αείμνηστος Γιάννης Παϊζάνος αποδήμησε εις Κύριον. Άφησε τα εγκόσμια και μετακόμισε στη στρατιά των Αγγέλων. Υπήρξε γόνος μιας πολυμελούς οικογένειας και είχε άλλους τέσερους αδελφούς και δύο αδελφές. Γεννήθηκε στο Μεσενικόλα. Έβγαλε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό και το Γυμνάσιο στη Καρδίτσα. Στη συνέχεια κατετάγη εθελοντής στο στράτευμα με σκοπό να περάσει στη Σχολή Ευελπιδων. Αγωνίστηκε στον Αλβανικό πόλεμο με το Βαθμό του μονίμου Επιλοχία πυροβολαρχίας. Αργότερα λόγω των συνταραχτικών γεγονότων της εποχής εκείνης δεν φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων που επιθυμούσε, αλλά αναγκάστηκε να αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό και συνεχίζοντας τις σπουδές του, πήρε το πτυχίο της Ανώτατης Βιομηχανικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πειραιά. Υπήρξε αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης. Αξιωματικός της πρώτης σειράς του Ε.Λ.Α.Σ. Προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες στον αγώνα και ήταν ένας από εκείνους που δημιούργησαν τους πρώτους πυρήνες της αντίστασης στην περιοχή. Τραυματίστηκε στο κεφάλι στη μάχη της σοδιάς που έγινε στη Τσιαπόχα το 1943, στην οποία σκοτώθηκε ο επικεφαλής των ενόπλων Εασαδιτών Τσιαπούρης. Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως Διευθυντής O.Α.Ε.Δ. (Οργανισμός Απασχόληση Εργατικού Δυναμικού). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Μεσενικολιτών Αθήνας και μαζί με τον αείμνηστο γιατρό Θωμά Κατσιάκο με την τεράστια κοινωνική του προσφορά, με την μεγάλη επιστημονική του εμβέλεια, με τον αδαμάντινο χαρακτήρα του και τη μεγάλη υπομονή, όχι μόνο έβαλαν γερά θεμέλια στο Σύλλογο, αλλά και του έδωσαν φτερά, με παρουσία στις αρχές στην Αθήνα και στην Καρδίτσα, για να αντρωθεί και να γίνει ο αξιολογότερος Σύλλογος όλων των Νεβροπολίτικων χωριών. Υπήρξε αρχικά μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και ο βασικός συντελεστής, στην έκδοση του βιβλίου του Πλαστήρα και την ανέγερση του Πνευματικού Κέντρου, που πραγματοποιήθηκε με πάρα πολλές προσφορές των απανταχού Μεσενικολιτών και με γενναία χρηματοδότηση του Νομαρχιακού Ταμείου Καρδίτσας. Χρημάτισε επί σειρά ετών Πρόεδρος του Συλλόγου των Μεσενικολιτών Αθηνών. Ας με επιτραπεί να αναφερθώ εδώ, ότι αυτός με παρακίνησε να προβώ στην έκδοση του βιβλίου μου ΑΓΡΑΦΑ και αυτός φρόντισε προσωπικά για τη διακίνηση του σε βιβλιοπωλεία της Αθήνας και με δικές του ενέργειες εξαντλήθηκαν τα βιβλία πολύ σύντομα. Στο διάστημα αυτό αξιοποιήθηκαν τα έσοδα από τη πώληση του Βιβλίου Πλαστήρα. Με τα χρήματα αυτά και τις εισφορές των χωριανών έγινε η αγορά των ιδιόκτητων Γραφείων του Συλλόγου κοντά στην Ομόνοια στην Αθήνα. Εξέδωσε την Εφημερίδα Νεβρόπολη και διετέλεσε ο πρώτος Διευθυντής της, που ανακηρύχθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης. Υπήρξε πράγματι μια υπέροχη φυσιογνωμία, μια εξαιρετική προσωπικότητα που πρόσφερε αρκετά με μια σειρά από επιτυχίες που έφεραν την προσωπική του σφραγίδα και στον αγώνα με τη συμμετοχή του στη Εθνική Αντίσταση και στη κοινωνική προσφορά για τη προβολή του χωριού μας που γεννήθηκε και ανδρώθηκε και που τόσο το αγάπησε. Πλούσιο και δημιουργικό το έργο του Συλλόγου επί της προεδρίας του. Έτσι εξακολούθησε να είναι και μετέπειτα επί της προεδρίας του αγαπητού μου φίλου και συγχωριανού μου Άγγελου Ποδηματά και του σημερινού προέδρου Χρυσόστομου Καρβούνη. Συνοψίζοντας αναφέρω ότι, Η ίδρυση του Πνευματικού Κέντρου με τον Ξενώνα, τη Βιβλιοθήκη, τη μεγάλη αίθουσα των εκδηλώσεων. Η έκδοση της εφημερίδας του Συλλόγου, «Νεβρόπολη». Η έκδοση του βιβλίου του αειμνήστου στρατηγού Πλαστήρα, η απόκτηση γραφείου του Συλλόγου κοντά στη Ομόνοια, οφείλονται κατά μέγα μέρος και στις δικές του προσπάθειες. Όσα Χρόνια και αν περάσουν ο αείμνηστος Γιάννης δεν πρόκειται να ξεχαστεί για κείνους που τον γνώρισαν. Οι άνθρωποι που άφησαν πίσω τους κάποια ιστορία όταν κλείσει ο βιολογικός τους κύκλος και αν φθαρεί το σώμα τους ζει όμως η ψυχή τους δεν ξεχνιούνται ποτέ. Ζουν πάντοτε μέσα στις καρδιές μας. Αυτός ήταν ο αγαπητός μας Γιάννης. Ένας άνθρωπος τίμιος, εργατικός, ειλικρινής, άξιος αγωνιστής πάντοτε καλόδεχτος και καλοκάγαθος, που τόσα πρόσφερε το χωριό μας γι’ αυτό ο Μεσενικόλας πρέπει να είναι περήφανος γι’ αυτόν.