Kατι κακο  που εζησα

Θα σας εξιστορισω

Σε τουτο εδώ το ποιημα

Χωρις να σατηρισω

Και σας το λεω από καρδιας

Κι ουτε θα ξαναγραψω

Για τουτο εδώ που εζησα

Και θελω να ξεχασω

Θα μολογησω φιλοι μου

Πως ταζησα αυτά

Παιδακι όταν ημουνα

Πριν φτασω τα επτα

Όταν γινοταν πολεμος

Με τα ανταρτικα

Όλα τα εκτοπισανε

Τα ορεινα χωρια

Τα στειλαν στο παλιοκαστρο

Στο Ισαρι  στο Μαρκο

Και αλλους τους εφτασανε

Στο μακρινο το Ζαρκο

Φυλακια εστησανε

Σε όλα τα χωρια

Μην ερθουν οι ανταρτες

Και παρουν φαγητα

Βαλανε στα φυλακια

Σκοποι που ηταν χιτες

Σε ρωταγαν που θες να πας

Και στο τροβα τι ειχες

Αν στο χωριο σου ηθελες

Να ανεβεις καποια μερα

Δεν σ αφηναν για να μην πας

Φαι στο Παστραβελα

Όταν όμως γυρισαμε

Για επαναπατρισμο

Φτασαμε και αντικρυσαμε

Ερημο το χωριο

 Ολο παλαβολαπατα

Και αγρια τσουκνιδια

Ηταν και επικινδυνο

Για να μας φαν τα φιδια

Ολο το γεντικι μας

Ηταν δυο τσιολταρια

Και δεν υπηρχε καναπες

Να απλωσεις τα ποδαρια

Στη φτωχια μας εφροντισε

Η ..θεια Αμερικη

Μας εφερε να βαλαμε

Και παρδαλο βρακι

Φεραν κουβερτες στο χωριο

Με ένα ρεο στρατιωτικο

Ρεγγες μεσα σε κουτια

Και γαλετα στρατιωτικια

Τα μοιραζαν και φωναζαν

Σ οποιους ηθελαν ΠΑΡΩΝ

Σ αυτους που δεν εχωνευαν

Φωναζανε ΑΠΩΝ

Πηγα να παρω όταν ειδα

Εσενα δε σε χωριγει η πατριδα

Ετουτα είναι μοναχα

Για των φρονιμων τα παιδια

Μετα από μερες φερανε

Και ρουχα σε κουτια

Ξεχωριζαν όλα τα καλα

Για την δικη τους φορεσια

Τα αλλα τα παλιωτερα

Τα παν στην εκκλισια

Και αλημουρα τ αριχναν

Στων αλλων τα παιδια

Μολις  επροκανα και γω

Και πηρα  δυο στηβαλια

Μα κολημπουσαν μεσα τους

Τα κουτσικα ποδαρια

Όταν όμως μεγαλωσα

Κοντα στα δεκα οκτω

Μου ειπανε πως επρεπε

 να παω στο στρατο

Τοτε με χριαζοταναι

Η Ελληνικη πατριδα

Και ουτε ποτε την ενιαξε

ΚΟΥΒΕΡΤΑ  ΚΙ ΑΝ ΔΕ ΠΗΡΑ.-

                                       Κερασοπουλας