1.Ελευθερια ή Θάνατος (Εννέα συλλαβές)
2.Ε Λ Ε Υ ΘΕ Ρ Ι Α.   (Εννέα γράμματα)
3.Η  Σ Η Μ Α Ι Α.   (Εννέα  διαστήματα. Πέντε 5 μπλέ+ 4 λευκά )
                                            (Εναλλασσόμενα)
4.Ανω άκρον αριστερά: ΛΕΥΚΟΣ ΣΤ Α Υ Ρ.Ο Σ (Σε γαλάζιο φόντο)
                                         

Αγαπητοί μου φίλοι, Μεσενικολίτες καί αναγνώστες της έγκριτης
ΝΕΒΡΌΠΟΛΗΣ, ίσως,σας ξαφνιάζω με τά θέματα που προσπαθώ,
να σάς παρουσιάσω τώρα τελευταία.
Το σημερινό, πιστεύω ότι είναι από κεινα , πού συγκινούν κάθε
Ελληνική ψυχή.Αναφερεται στο Εθνικό μας Σύμβολο, τη Σημαία.
Συνήθως, είναι από πανί καμωμένη,στα παραπάνω χρώματα,
η Σημαία όλων των Ελλήνων, όπου Γης.
Πολύ περισσότερο, όσων κατοικούν στην Ελλάδα.
Είναι ένα κομμάτι. συρραμμενων υφασμάτων, πού φέρει τα
διακριτικά εμβλήματα, ενός Κράτους ή Έθνους, Στρατιωτικού
Σώματος, ή ενός Κόμματος, Συλλόγου ή και ατόμου.
Υπάρχουν σημαίες διαφόρων μορφών, μεγεθών και σχημάτων, αλλά και σημασιών, πού ονομάζονται, λάβαρα,(Μ) παντιέρες,
Μπαϊράκια, φλάμπουρα,κ.τ.λ.
Χρήση εμβλημάτων,για τούς Εβραίους,η Κιβωτός της διαθήκης.
Το "Λευκό άλογο", για τους Πέρσες,κ.ο.κ.
Από τούς αρχαίους Έλληνες (Μυκηναϊκή εποχή).
Οι Βυζαντινοί με Λάβαρα,(Μ.Κωνσταντινος),"Εν τούτω Νίκα".κ.α.
Επί Τουρκοκρατίας, έγιναν αναγκαία,με εμβλήματα από τους
Αρματολούς και Κλέφτες.
Εκτός από τον Τίμιο Σταυρό, έφεραν εικόνες Αγίων ή, φράσεις,
Όπως:"Ε ή Θ.",το γνωστό, Ελευθερία ή θάνατος.

Η Ύψωση της Σημαίας, το 1821,στη Μονή της Αγίας Λαύρας,
από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, και η ευλογία τών γενναίων
Παλικαριών, συμβόλιζε την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης,
για την ανάκτηση της Ελευθερίας.
Η σημαία τών Σπετσών, είχε κόκκινο Σταυρό, ενώ της Ύδρας ήταν
Κυανή,με ερυθρά πλαίσια και λευκό Σταυρό.Των δε Ψαρών, είχε
τη φράση" Ελευθερία ή θάνατος".
Στη  σημαία της Ύδρας, υπήρχε η φράση τών αρχαίων Σπαρτιατών,με τη γνωστή ρήση:"Ταν ή επί τας".(Λεωνίδας).
Είναι ατελείωτα, όσα εγράφησαν για την Ελληνική σημαία.
Περιορίζομαι στα ολίγα αυτά, νομίζοντας ότι "έτσι πρέπει".
Άλλωστε, δίνεται η ευκαιρία να αναφερθώ,στο διαπρεπή,
Ποιητή και συγγραφέα-Λογοτεχνη,εκ Κηφισιάς-Αττικης,
Ιωάννη Πολέμη, (1862-1924). Αιώνια η μνήμη του.
Παραθέτω στη συνέχεια,το εξαιρετικό ποίημα του,με τίτλο
καί αναφορά,στο Εθνικό μας Σύμβολο.
                                  Η  Σ Η Μ Α Ι Α
Πάντα κι όπου σ'αντικρύζω,με λαχτάρα σταματώ
καί περήφανα δακρύζω, ταπεινά σέ χαιρετώ.
Δόξα αθάνατη στολίζει,κάθε θεία σου πτυχή,
καί μαζί σου φτερουγίζει, της Πατρίδας η ψυχή.

Όταν ξάφνου,σε χαϊδεύει,τ'αγερακι τ'αλαφρο,
μοιάζεις κύμα που σαλευει,με χιονολευκο αφρό.
Κι ο Σταυρός, πού λαμπυρίζει στην ψηλή σου κορυφή,
είν'ο φάρος, πού φωτίζει, μιαν ελπίδα μας κρυφή.

Σε θωρώ κι'αναθαρρευω και τα χέρια μου, χτυπώ,
σάν Αγία σέ λατρεύω,σα μητέρα, σ' αγαπώ.
Κι απ'τα στήθη μου, ανεβαίνει μια χαρούμενη φωνή.
Ν'ασαι πάντα, δοξασμένη,ώ Σημαία γαλανή!
                                                 Ι.  Π Ο  Λ  Ε Μ Η Σ
Ευχαριστώ εκ βάθους ψυχής,τον Χειριστή της Ιστο-
σελίδας, "Φαίδων Γ.Κρανιας", αγαπητό μου φίλο καί
κρατιστο συνάδελφο της Φυσικής,κ.Γιωργο Θ.Κρανια,
για την ανεξάντλητη εργατικότητα και υπομονή του.
Εκφράζω σε όλους τους φίλους αναγνώστες, τίς
πιο θερμές ευχές μου, πιστεύοντας ότι συγκλονίζει,
τό σημερινό θέμα,κάθε ελληνική ψυχή:Νεων, ενηλίκων,
όπως και ημών των γερόντων.
Η εικοστή ένατη (29) Μαϊου (1453), ημέρα εβδομάδας,
Τ Ρ Ι Τ Η , όπως και σήμερα, θεωρείται από πολλούς,ως
αποφράς (όχι καλή), ημέρα.Μερα, μεγάλης λύπης και
αλλά,το ιστορικό τραγούδι",ΤΗΣ. ΑΓΙΑ. ΣΟΦΊΑΣ":

Παρηγορεί,το σκλαβωμένο Γένος και την Παναγιά μας:
"Σώπασε, κυρά Δέσποινα,και μη πολυδακρυζεις,
πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα είναι."
Το έκρινα σκόπιμο,να κλείσω το θέμα,με την ελπίδα.

                                                 Με αισθήματα αγάπης και τιμής
                                  Χρίστος Γ. Κοτρώτσος, Θεολογος-Φιλολογος
                    Επιτ. Γ.Ε.Μ.Ε.  Ανακούς25 ,Ν.Φιλ/φεια,29 Μαϊου 2018
                                                       Τηλ.210 2511254
Πηγές καί βοηθήματσ
1) Βικιπαίδεια
2) Λεξικό Η Λ Ι Ο Σ
3)Εγκυκλ.ΠΑΠΥΡΟΣ LA ROUSSE BRITANIKA