|
Γράφει: Χρίστος Γ.Κοτρώτσος, Θεολόγος-Φιλόλογος-Παιδαγωγός
Επίτ.Γ.Ε.Μ.Ε. ΝέαΦιλαδέλφεια, 21Μαϊου 2018 Ανακούς25 Τ.Κ.14341
--
ΘΈΜΑ:Αρχιμ.ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΓΑΒΡΙΉΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ +(1886-1983)
--
1. "Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, ως η κέδρος η εν τω Λιβάνω
πληθυνθήνεται".(Ψαλμ.91,13)
2. "Διαπαντός,η αίνεσις Αυτού (τού Θεού),εν τώ στόματι μου").
(Ψαλμ.ΛΓ=33,2)
3. "Το στόμα μου λαλήσει σοφίαν, και η μελέτη της καρδίας μου
συνέσιν".(Ψαλμ.ΜΗ=48,4)
Έχουν περάσει, εξήντα (60) χρόνια από τότε,πού για δεύτερη φορά, πήγα στο Άγιον όρος.Με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων,
Π.Ε.Θ. πού ωργάνωσε το 1958,ο αείμνηστος, Παναγιώτης
Γαγάτσος,Γεν.Επιθ/της Θεολόγων, από Αθήνα με πούλμαν,
οδικώς, μέσω Θεσσαλονίκης ,στην Ιερισσό Χαλκιδικής.
Από την Ιερισσό, στις Καρυές οι(49),για τα διαμονητήρια.
Η επίσκεψη μας, είχε προσκυνηματικό χαρακτήρα.
Πολύ περπάτημα, πού απαιτούσε και ανάλογη αντοχή.
Είμασταν όλοι νέοι και με θέληση.Το ξέραμε ότι θα υπάρξει
κούραση, αλλά η θέληση υπερνικά τις δυσκολίες.
Με τα ονομαστικά διαμονητήρια, άρχισε ποδαρόδρομο η επί
σκέψη,στις Ιερές Μονές.1) Εσφιγμένου ,με διανυκτέρευση.
2) Βατοπεδίου, επίσης,τη δεύτερη ημέρα.
3)Χιλανδαρίου,(Σερβική), με την τριχερούσα Παναγία, καί
4)Κουτλουμουσίου, της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, η
πιο κοντινή
στις Καρυές, την π ρωτεύουσα της Αθωνικής Πολιτείας.
5) Ιβήρων (Πορταιτισσα) με διανυκτέρευση,και την άλλη μέρα,
κάθοδος στον Ταρσανά-λιμανάκι ,για το θαλάσσιο ταξίδι,με το καράβι της γραμμής,6)στην Ι . Μονή τηςΜεγίστης Λαύρας.
Υστερα από ένα πολύ επίπονο-κουραστικό, ανέβασμα.,
Στην πρώτη Ιερά Μονή,του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη.
Εκεί,μετά το Δείπνο, ένεκα κοπώσεως,με την τακτοποίηση στα
δωμάτια-κελλιά, πέσαμε για ύπνο,ως τις τρεις.Έγερση με το
πρωινό σήμαντρο.(Παρακολούθηση,Μεσονυκτικού, Λιτής, Όρθρου,
καί Θ.Λειτουγίας). Απόλυση και πρωινό στην Τράπεζα.
Ενημέρωση ,για την ιστορία της πρώτης υπέρ χιλιετούς Ι.Μονής.Αναφορά στους μεγάλους δωρητές, Αυτοκράτορας,
Νικηφόρο Φωκά και Ιωάννη Τσιμισκή.Επίδειξη αφιερωμάτων..
Προσκύνηση Ιερών Λειψάνων με εξηγήσεις Μοναχών,και
Ιερών Κειμηλίων. Τρίωρον ελεύθερον.Θαυμάσαμε το υπερχιλιετές, καταπράσινο κυπαρίσσι και την"Κουδούνα",
τού Ιδρυτού, οσίου Μοναχού,και άλλα διάφορα.., πού μας εντυπωσίαζαν.
Το απόγευμα, γύρω στις πέντε με έξι,οι αρμόδιοι πρός τούτο,
εξηγώντας σχετικά για πολλά και ενδιαφέροντα,μας ξενάγησαν
στη μεγάλη Βιβλιοθήκη της Μονής, επιδεικνύοντες τους
αρχαίους Κώδικες και το μέγα πλήθος των Πατερικών και άλλων
πολλών βιβλίων και χειρογράφων και άλλων συγγραμμάτων.
Παρακολούθηση ενάτης ώρας και του Εσπερινού.Απόλυσις.
Στη συνέχεια, δόθηκε με ευπρέπεια και τάξη,το εντυπωσιακό
Δείπνο ,με το γνωστό ήδη τρόπο.Ευχαριστίες, προς τούς
αναμένοντας ευ.γενως, μαγείρους μοναχούς.
Σχεδόν αμέσως,η παρακολούθηση του Αποδείπνου.Μετά την
Απόλυση, ελεύθεροι για ύπνο.Στις τρεις το πρωί, έγερση,
καί κάθοδος στον Ταρσανά , διότι στις τέσσερις, περνούσε
το καράβι.Είχαμε από το βράδυ ευχαριστήσει, δεόντως,τον
π.Ηγούμενο και αρκετούς Πατέρες μοναχούς, για τη
διήμερη, εγκάρδια φιλοξενία.
Την άλλη μέρα, από τον "Ταρσανά-λιμανακι", μεγάλο τρικυμιώδες
ταξίδι,(πλους), ακρωτήρι δύσκολο,(Άθως)και πρωί, νύχτα ακόμη.
Στη δεξιά στροφή,του Ακρ.Αθως, εκείνη την ώρα, ξέσπασε φοβερή
τρικυμία με έσχατο κίνδυνο, ναυαγίου.Στο νου όλων, η μόνη
καταφυγή, της προσευχής με ψαλμωδία, του Δοξαστικού του Εσπερινού, (Ήχος πλ.α). Ποίημα Ιωάννου τού Δαμασκηνού, Αγίου
Πατρός της Εκκλησίας μας, πού εορτάζεται η μνήμη του,την 4ην
Δεκεμβρίου,με την Αγία Βαρβάρα και τον Ιερομάρτυρα Άγιο
Σεραφείμ, Πολιούχο,Ι.Μ.Θεσ /τιδος και Φ./Φ.
Εκδημήσαντος, είς Κύριον,εν έτει +(848),του Ιω.Δαμασκηνου.
Δέησις (49) φωνών, της Π.Ε.Θ.,εν τω φρικτώ πελάγει.
"Εν τη Ερυθρά Θαλάσση, της απειρογάμου νύμφης εικών,
διεγράφη ποτέ.Εκεί, Μωυσής, διαιρέτης του ύδατος.
Ενθάδε, Γαβριήλ, υπηρέτης του Θαύματος.Τοτε τόν βυθόν,
επέζευσεν αβρόχως Ισραήλ,νυν δε τόν Χριστόν εγέννησεν,
ασπόρως η Παρθένος.Η θάλασσα, μετά την πάροδον του
Ισραήλ, έμεινεν άβατος.Η Άμεμπτος, μετά την κύησιν του
Εμμανουήλ, έμεινεν αφθορος..."Και ,Ω, τού Θαύματος!,
κατέπαυσεν αυθωρεί η τρικυμία.
Ταυτοχρόνως, ατενίζοντας την κορυφή του Άθωνα,απαγγελία
Ποιήματος ,του Αχιλ.Παρασχου:
Ο ΑΘΩΣ. (Η πρώτη στροφή).
"Κρυσταλλωμένε Άθωνα,το ύψος σου θαυμάζω
καί βλέπων σε,την δεξιάν, του Πλαστου Σου,δοξάζω.
Το φώς λαμβάνει τ'ουρανού,η κορυφή σου , πρώτη,
καί είς τού Αδου φθάνουσι οι πόδες σου,τα σκότη.
..............................................................................................
Γύρω στις 7 π.μ.φτάσαμε στον Ταρσανά της Ι.Μονης Αγ.Παυλου.
Όπου και διανυκτερεύσαμε.Δεν ανέφερα, ότι σε όλες τις Μονές,
παρακολουθούσαμε εν σώματι τις ιερές ακολουθίες.
Την επόμενη μέρα, πρωί-πρωι, πρίν από τίς 8, ξεκινήσαμε
ποδαρόδρομο,σε δύσβατη πλαγιά ,με θαμνώδη βλάστηση για την
άλλη Μονή,τουΑγ.Διονυσίου πού φαίνεται σκαρφαλωμένη στο
βράχο και η μισή, κρεμασμένη στον... αέρα.
Ο δρόμος,μας έβγαλε στον νέο Ταρσανά.Απο κει,με τά πόδια ,τη
μεγάλη και απότομη ανηφόρα και σέ μισή ώρα,στην αυλή τηςΙ.
Μονής.Μας περίμεναν,ο Αρχιμ.Ηγούμενος. π.Γ α β ρ ι η λ, με
εγκαρδιότητα και πλήθος μοναχών,του Ιερού Κοινοβίου, όλοι
μετά πολλής χαράς.
Γίναμε δεκτοί,στο διαμορφωμένο χώρο των τριών δωματίων, στο Αρχονταρίκι από
τόν Αρχοντάρη, μοναχό,με. δύο άλλους,νέους βοηθούς μοναχούς,
λόγω τού πλήθους των προσκυνητών, Θεολόγων της Π.Ε.Θ.
Σερβίρισμα τού καθιερωμένου, τσίπουρου στο ποτηράκι,με
το λουκούμι.Όλα άψογα.Ενώ ετοιμάζονταν τα δωμάτια (κελλιά),
διαμονής, ανά (3-4)στο καθένα.Σχετικώς, άνετη η τακτοποίηση.
Όλα εντάξει σε ελάχιστο χρόνο.Και ανάπαυση τριών ωρών.
Ενημέρωση κατόπιν, από τον ίδιο, ακούραστο Ηγούμενο,
π.Γαβριήλ, με επιτόπια αυτοψία και εξηγήσεις,για το Ιστορικό της
Μονής και επίσκεψη στήν Τράπεζα, καθώς και τους άλλους χώρους, κήπους, μέχρι και του Κοιμητηρίου.Εις αρίστην, θαυμαστή κατάσταση, καθαριότητα και τάξιν.
Νέα ανάπαυση και παρακολούθηση της καθημερινής ζωής των
ασκητών και δρώντων μοναχών, έκαστος με το διακόνημα του.
Βλέπαμε, ιδίοις όμμασι,τη"βαριά καλογερικη",που λέει ο λαός.
Ακολουθήσαμε το πρόγραμμα της αυστηρής Μονής.
(Ενάτη ώρα, Ακολουθία Εσπερινού, δείπνο στην Τράπεζα,με
ανάγνωσμα, από έργα Πατέρων της Εκκλησίας, και το Γεροντικό,. βιβλίο περιέχον,σοφάς διηγήσεις,Οσιων,, διαλαμψάντων,,στην
άσκηση και την αγία ζωή.Μετην υλική τροφή, ανάγκη του σώματος,και πνευματική τοιαύτη ,για τίς ανάγκες τού νοός καί της καρδίας.
Εν συνεχεία,συμμετοχή στην Ακολουθία τού Αποδείπνου). Και
απόσυρση στα δωμάτια.Ύπνος,ως τίς τρείς,που θα ακουσθεί,το
Σήμαντρο.(Μεσονυκτικό, Λιτή, αμέσως, Ακολουθία Όρθρου,
Καί Θεία Λειτουργία.Στις επτά,Απόλυσις). Πρωινή τροφή,
στην Τράπεζα, καί έκαστος επί το ίδιον αυτού, διακόνημα.
Πέρασε η δεύτερη ημέρα με τόν Ηγούμενο π.Γαβριήλ,
ομιλούντα, με ερωτήσεις από τον Γενικό Επιθεωρητή μας,
επί παντός του επιστητού.Συνοδευοντας, τον Ηγουμενο,
π.Γαβριήλ, πήγαμε και προσκυνήσαμε Ιερά Λείψανα, και
άλλα Ιερά Κειμήλια της Μονής,με τις εξηγήσεις του, όπως
καί τή Βιβλιοθήκη.Είδαμε τους παλαιούς Κώδικες και
ακούσαμε τα σοφά λόγια του.Ήταν ο ίδιος απόλυτα ενήμερος
τών πάντων.Αισθανθήκαμε κάτι ,μεταξύ θαυμασμού και
καταπλήξεως, από την ευρυμάθεια του και τό ταπεινόν του
τρόπου, των λεγομένων του.Γνώστης από μνήμης αμέτρητου πλήθους χωρίων, της Καινής Διαθήκης ,του Ψαλτηρίου, της Οκτωήχου-Παρακλητικής,του Τριωδίου, και Πεντηκοσταρίου καί λοιπών ,, Λειτουργικών Βιβλίων.Με άνεσιν Αναφοράς, σε ρέοντα
λόγον, κατά την συζήτηση με άκρα ταπείνωση και διάκριση.
Υπεράξιος Ποιμήν,των λογικών προβάτων, τών ανθρωπίνων
ψυχών ,που του εμπιστεύθηκε,ο Παντογνώστης Κύριος.
Ο εκ νεκρών Αναστάς, Σωτήρας Χριστος, ο λυτρωτής του
κόσμου, έως της συντέλειας των αιώνων.Γένοιτο! Κύριε μας.
Έληξε,το βράδυ της δεύτερης μέρας,η παραμονή μας στο
Ιερόν Κοινόβιο της Μονής Δ ι ο ν υ σ ι ο υ,το σέμνωμα όλων
τών Ιερών Μονών,της Αθωνικής Κάτι το προσωπικό.
Όσο και αν προσπάθησε,δεν κρύβονταν,η πατρική αγάπη του,
πρός το πρόσωπο μου.Με ήθελε συνεχώς, κοντά του.
Όλα έγιναν κατά το πρόγραμμα, πράγμα που όντως μας
εντυπωσίασε, κυριολεκτικά,μας άφησε εμβρόντητους.
Αλλά, όλα τα καλά και ωραία, κάποτε τελειώνουν.
Ήρθε η ώρα της αναχώρησης.Κατενθουσιασμένοι, ευχαριστήσαμε για τη φιλοξενία,τον Σεβαστό μας π.Γαβριήλ, τούς Γέροντας,και
Επιτροπή,από δύο συναδέλφους,τους ασθενείς Πατέρες,,στο μικρό Νοσ/μειο της Μονής.
Όλα εξελίχθησαν ομαλά, και σύμφωνα με το πρόγραμμα. Και,
Την τρίτη μέρα, πρόχειρη τροφή ανά χείρας έκαστος, και
αναχώρηση, πεζή,για τη γειτονική Ι.Μονη Αγ..Γρηγορίου.
Ποδαρόδρομος,σε κακοτράχαλη και απότομη πλαγιά με
Θάμνους ,δω- κει,σε πολλά μέρη, πιασμένοι,χερι-χερι,
περίπου σε ένα δίωρο, φτάσαμε στο νέο Μοναστήρι.
Μας περίμεναν, βέβαια, αλλά, άλλο το κλίμα.
Υποδοχή στο Αρχονταρίκι καί τά γνωστά,και σύντομα
τακτοποίηση στα δωμάτια-κελλιά,με τρίωρη ανάπαυση.
Ο Ηγούμενος της μεγάλης Μονής τού Αγίου Γρηγορίου,
παρέστη στην υποδοχή,για ενημέρωση,,μας είπε λίγα λόγια,
αφού πρώτα μας καλωσόρισε εγκάρδια.Τα υπόλοιπα είχε
αναθέσει σε μοναχούς,των διακόνημα των εκάστου.
Με την καθοδήγηση ενός ή δύο μοναχών, επίσκεψη και
προσκύνηση των ιερών λειψάνων και Κειμηλίων,κατά
παρόμοιον τρόπο.. Ακολούθως, επίσκεψη των χώρων της
Ιεράς Μονής και τετράωρη, απόσυρση στα δωμάτια μας,
για ανάπαυση.Και, έκαστος, κατά βούληση.
Γενικώς,τα πάντα γίνονται,,"ευσxημόνως καί κατά τάξιν,"
σύμφωνα με τη γνωστή ρήση του Απ.Παύλου.
Την έκτη απογευματινή, συμμετοχή και παρακολούθηση
τών Ιερών Ακολουθιών. Παράθεση του δείπνου είς την
Τράπεζα, και όλα κατά.τα εκτεθεντα, ήδη.
Την άλλη μέρα, πρωί,με πρόχειρη τροφή,δεματάκι στον
Καθένα μας, Αφού ευχαριστήσαμε τον π.Ηγούμενο και την
Ομάδα Μοναχών,που μας ξεπροβόδισε, άρχισε η πορεία
για τον Ταρσανά-λιμανακι,της Σιμωνόπετρας, που τή
βλέπαμε να ξεπροβάλλει από τη θάλασσα και να είναι
γαντζωμένη σε απότομο προεξέχοντα βράχο,σε 5-6 ορόφους,
από τη θάλασσα σε ύψος. 300 μέτρων καί πάνω ισόγεια.
Άλλοι ανέβηκαν τον ανηφορικό δρόμο, με τίς 4-5πλήρεις
στροφές,σε μία ώρα, ενώ μερικοί έφτασαν σε μιση ώρα..
Χαρούμενη και εγκάρδια υποδοχή, από τους λίγους, τότε
νέους Μοναχούς,της παμπάλαιαςΙ.Μονής, πού πρό
ολίγου χρόνου είχε ανοίξει.Με εγκαρδιότητα και χαρά,μας
πρόσφεραν τα καθιερωμένα στο Αρχονταρίκι,στα όρθια σχεδόν.
Μας ωδήγησαν στο Καθολικό και προσκυνήσαμε,στη συνέχεια,μας
έδειξαν και προσκυνήσαμε τα Ιερά λείψανα και τά Κειμήλια,
της Μονής,ξεκουράστηκαμε, περίπου , για μια ώρα, ίσως και
περισσότερο, ακόμα., βλέποντες και θαυμάζοντεςτα κτίσματα,
τόν ορίζοντα και το περιβάλλον.
Καί, μετά τις ευχαριστίες και τις ευχές μας, αναχώρηση.
Περπατώντας,αν καλά θυμάμαι,σε δύο ώρες φτάσαμε στον
Οικισμό της Δάφνης, μικρό όρμο, καταστήματα,2-3 ταβερνάκια
καί κτίρια , και ξενοδοχεία διανυκτέρευσης.
Εκεί, έρχεται το καραβάκι της τακτικής γραμμής, από την
Ουρανούπολη Χαλκιδικής.Ειναι στα Δυτικά της Χερσονήσου,
του Αγίου Όρους.
Την επόμενη μέρα,με το καράβι στην Ουρανούπολη, όπου
μας περίμενε το πούλμαν, της επιστροφής στην Αθήνα.
Πολύ βασάνισα το νου μου, εάν μπήκαμε στο καράβι για
Ουρανούπολη,στη Δάφνη ή στον Ταρσανά, της Ι.Μονης
Παντελεήμονα του Ρωσικού.Τελικά, υπερίσχυσαν
τα γεγονότα.Πράγματι, είδαμε και προσκυνήσαμε στο
Καθολικό, τού Παμμέγιστου,Ι.Ναου, με τους ωραίους και
πανύψηλους τρούλους.Δεχθήκαμε,στο Αρχονταρίκι τους,
κάποιο ποτό δικό τους, από τους(5-6), Ρώσους ή Ουκρανούς,
μοναχούς, πού μιλούσαν (σπαστά),τα ελληνικά.
Κατάπληξη μοναδική,μας προξένησε κύριολεκτικα,η τεράστια
κ α μ π ά ν α,στο αριστερό, της εκτενούς αυλής,σε υπερυψωμένο
Κιόσκι , με τρία σκαλιά.Πήγαμε η ομάδα μας,εκ τεσσάρων και
μας ακολουθούσαν και άλλοι σε (απόσταση 100-150μ.).
Δοκιμάσαμε να μετακινήσουμε το γλωσσίδι της.,τρεις και ο
τέταρτος, βοήθησε, για να ακουσθεί ένα ηχηρό:Νταααννν!
Είχαμε ευχαριστήσει, προηγουμένως, όταν ακούσαμε το καράβι,
να μας καλεί από μακριά.
Τρέχοντας, καλύψαμε τα (200-300μ.) για την επιβίβαση.
Ξεμάκρυνα πολύ, πράγμα που δεν το ήθελα.Συγγνώμην.
Από το καράβι, βλέπαμε τα άλλα Μοναστήρια, άλλα ψηλά,
στη δυτική πλευρά, και άλλα παραθαλάσσια, εξόχως εντυπωσιακά,το καθένα με. τις ιδιαιτερότητες του,όπως
τίς ελάχιστα απέχουσες, από τη θάλασσα,
Ιερές Μονές, Ξενοφώντος και Δοχειαρίου.
Σε μια ώρα περίπου, φτάσαμε στην Ουρανούπολη, όπου μας
περίμενε το πούλμαν.Επιβιβαστήκαμε στα γρήγορα και
ξεκινήσαμε για την Αθήνα.Στο δρόμο μας,θα έλεγα δέν
βλέπαμε τίποτα.
Ο νους όλων ήταν στα σπίτια μας και τούς δικούς μας,
πού μας περίμεναν.Τους λείψαμε για δέκα μέρες.
-Ομως,η σκέψη μας και ο εαυτός μας, μας γύριζε ξανά
στον Άθωνα,στο Άγιον όρος,στο Περιβόλι της Παναγίας μας.
Κυρίαρχες, ζωντανές οι εντυπώσεις του ιερού προσκυνήματος.
Εδραίωσε την αγάπη και τη λατρεία μας,στο Σωτήρα Χριστό μας.
Από το μικρόφωνο του πούλμαν, τρείς εκπροσωπώντας όλους,
με μία φωνή, εκφράσαμε το μεγάλο ευχαριστώ,στον αείμνηστο
Προϊστάμενο, Γενικό Επιθεωρητή,Παναγ. Γαγατσο.Αιωνία του,
η μνήμη.Εννοείται ότι η εκδήλωση έγινε, λίγο πρό της Αθήνας.
Επειδή, όταν γυρίσαμε,ο καθένας κατέβαινε, όπου τόν βόλευε.
Απέφυγα να. το φανερώσω, αλλά βλέπω ότι δέν γίνεται.
Όλα ξεκίνησαν με εισήγησή μου, στον Γεν..Επίθ/τή ,μετά από
συνεννόηση με τον Σεβαστό μου, Ηγούμενο π.Γ α β ρ ι η λ.
Μου έλεγε ότι:"Το Άγιον Όρος, δέχεται ανθρώπους αμαρτωλούς
καί με την θέληση τους, εκουσίως,τους καθιστά αγίους."
Μόνο ελεύθερα, μπορεί κάποιος να γίνει άξιος της κλήσεως,
τού Θεού.Και, μόνο ελεύθερα, μπορεί κανείς να χάσει, αυτή την
τιμή,και να χαθεί και ο ίδιος, όπως και ο Ιούδας,με τη μοχθηρία, και την κακότητα,που ωδήγησε τον εαυτό του στην απώλεια.
Η σωτηρία του ανθρώπου, είναι αποτέλεσμα της δωρεάς,του
Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,ο οποίος μας καλεί, να γευτούμε
τό τίμιο και σωτήριο , σώμα και αίμα Του.
"Εσθιόντων δε, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευχαριστήσας...
εδίδου τοις μαθηταίς και είπε.Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το
σώμα μου.Και λαβών το ποτήριον...έδωκεν αυτοίς λέγων:
Πιέτε εξ αυτού πάντες.Τούτο γάρ εστί το αίμα μου, τό
τής Καινής Διαθήκηςτο περί πολλών εκχυνόμενον είς
άφεσιν αμαρτιών."(Ματθ.κστ,26-28). Καθιέρωση του
Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, ολίγον πρό τού Πάθους.
Επανέρχομαι στο θέμα,του Μεσενικολίτη, οσίου Ηγουμένου,
Γα β ρ ι ή λ,Διονυσιάτη,+(1886-1983), ασκητού, πνευματικού-
εξομολόγου ,Ποιμένος λογικών προβάτων της ποιμνής του
Σωτήρος Χριστού, ανδρός αξιοσέβαστου και διορατικού.
Έχω διαβάσει ότι κατηγορήθηκε από πρόσωπο ,μη σοβαρό, εκδότη
εφημερίδας και ιδιοκτήτη μεγάλου καναλιού, τότε.
Πρόκειται για τον άποθανοντα προσφάτως, Γιώργο.Κουρή.
Είχε ζητήσει να γίνει δεκτός,στο Άγιον Όρος, και η αίτηση του
απερρίφθη, διότι δέν εζήτει ως προσκυνητής, όπως έπρεπε.
Το Λεξικό Βικιπαίδεια, γράφει περί αυτού, επί λέξει:
"Ο Γιώργος Κουρής, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, εκδότης Και ,
επιχειρηματίας, από τούς βασικούς.Πρωταγωνιστής τών
ελληνικών Μ.Μ.Ενημερωσης, και της πολιτικής, οικονομικής
καί κόινωνικης ζωής τής Ελλάδας, κατά την περίοδο της
μεταπολίτευσης.
Κανένας εκδότης στη μεταπολίτευση, δέν έχει δικό του
λήμμα,στο Λεξικό.Ο Θεός ας τόν συγχωρέσει, για όσα έκανε."Γραφει η Βικιπαίδεια.
Έγραψα για τον Πνευματικό μου πατέρα,Σο Ηγούμενο,
π.Γαβριήλ, πόνημα (69)σελ.και εκυκλοφορήθη σε (250)
αντίτυπα,ΤΙΜΗΣ ΈΝΕΚΑ,τον Αύγουστο του (2005),παραδοθέντα
ή αποσταλέντα από τότε μέχρι σήμερα.,στους παραλήπτες.
Την 15ην Αυγούστου 2015, μετά 10/ετιαν, έγινε δεκτή,
ομόφωνα,η σχετική πρόταση μου,με την ομόθυμη,
αποδοχή, πολλών ομηλικων και μη συγχωριανών,
σε επίσημη τελετή,στην Εκκλησία της Κοιμήσεως της
Θεοτόκου, Μεσενικόλα, χοροστατούντος του Θεοφιλέστατου
Επίσκοπου Ρεντίνης,Κυρού Σεραφείμ, παρόντων των αιρετών
Αρχόντων, αλλά και του Δημάρχου, του Δημάρχου του Δήμου
της Λίμνης Πλαστήρα κ.Δημητρ.Σιαντη, επί ληφθείσης ήδη,
νομοτύπως αποφάσεως, περί ονομασίας της επάνω πλατείας,
πρό της πατρικής του οικίας, στον κορμό αιωνόβιου πλατάνου,
και προσάρτηση πλάκας επ'αυτου,με ανεξίτηλα γράμματα, επί
της οποίας, η εγχάρακτος επιγραφή:
ΠΛΑΤΕΊΑ ΗΓΟΎΜΕΝΟΥ ΓΑΒΡΙΉΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗ
1886-1983
Εξακολουθεί να εκκρεμεί,η αποδοχή της σελίδας (69) του
Πονήματος μου, υπό τον τίτλο:
Ο ΗΓΟΎΜΕΝΟΣ ΓΑΒΡΙΉΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ (1886-1983) Αφιέρωμα.
Η πρόταση "Περί οσιοποίησης του", του αειμνήστου ήδη ανδρός
καί φίλου μου, έτι δε καί διακεκριμένου μαθητού μου,
Εμμανουήλ Γ.Καζάση, Καρδιολόγου ιατρού και Διευθυντού, επί
σειρά ετών, του ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟΥ ΚΑΡΔΊΤΣΑΣ,
Ο ΆΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΊΜ
Στο πόνημα μου,ΙΣΤΟΡΗΜΑ -ΣΥΝΑΞΑΡΙ (ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΑΦΙΈΡΩΜΑ),
Στη σελίδα (69), καταχωρημένη,με τη σφραγίδα και υπογραφή.
Διά μακρών, αναφορά, από τη Βικιπαίδεια, και"Ακτίνες", καθώς
καί από τον Ιωσήφ, μοναχό Διονυσιατη, για τον Μεσενικολίτη,
Αρχιμ. Ηγούμενο Γαβριήλ Διονυσιάτη.Την οσιακή μορφή, πού
ο πανδαμάτωρ χρόνος, δέν κατόρθωσε να τον ρίξει στη λήθη.
Εκτενές άρθρο- κείμενο, για τον ασκητή της Ι.Μονης, τον αξιοσέβαστον Καθηγουμενον του Ιερού Κοινοβίου, τού
Αγίου Διονυσίου, του Αγίου όρους.(1934-1975).
ΕΠΊΛΟΓΟΣ.Ο όσιος Ηγούμενος.,Γαβριήλ,ο Διονυσιάτης , υπήρξε, ,ίσως,
το έχω ξαναπεί, στοργικός πατέρας και Ποιμήν.Οξυδερκής νους,
αν και αυτοδίδακτος, πολιτικός και διπλωμάτης, Υπουργός των
Εξωτερικών της Αθωνικής Πολιτείας,με μακράν θητείαν.
Απεδήμησεν είς Κύριον το 1983,σε ηλικία (97) ετών,την
προπαραμονή, τής ονομαστικής του εορτής.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου,τον
αναπαύει μακαριως,εις τούς κόλπους Του, μετά τών αγίων.
Μαρτυρικό το τέλος της ζωής του, λόγω φοβερής οστεοπόρωσης.Τους τελευταίους μήνες, έφτανε στο κηπάριο,
πού φρότιζε, δίνοντας το παράδειγμα,μπουσουλώντας, προς
μίμηση, από όλους, μέχρι τελευταίας πνοής.
Δοξάζων πάντοτε,τονΚύριον,για τις δοκιμασίες, έλεγε:"Ον αγαπά Κύριος,
παιδεύει,μαστιγοι δε, πάντα υιόν,ον παραδέχεται .("Παρμ.Γ,12")
-
Κατακλείω,με το Απολυτίκιον τού Οσίου.Ηχος γ'.(Γ Α).
Μεσενικόλα γόνος, Ηγούμενε . Γαβριήλ, σοφός ανεδείχθης,
Κυριάρχου Μονής, Κοινοβίου Αγίου Διονυσίου, τού εν Άθω.
Έσχατοις χρόνοις, φανείς αοίδιμε,εκήρυξας Χριστόν, λόγοις
καί έργοις, ισοβίως.Φαεινή γάρ, εμπνεύσει σου, διεσώθη,
δι'Επιστολής Γερμανιστί, πρός πολεμοχαρή δικτάτορα,
μέσω τετραμερούς σφραγίδος,Αγιώνυμον Όρος,εκ διαρπαγής
καί δηώσεως ιεροσύλων.
Όθεν, τιμώντες σε ,όσιε , ικετεύομεν, πρέσβευε Χριστώ, Σωτήρι
-Θεω,ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.
-Ο όσιος Ηγούμενος, Γαβριήλ Διονυσιάτης, τιμά και αγιάζει
τη γενέτειρα του, αλλά και την Περιφέρειαν, είς τό διηνεκές.
Είς τούς αιώνας των αιώνων,με την ανεκτίμητη προσφορά του,
είς την Εκκλησία μας,την Πατρίδα και το Έθνος.
Χ.Γ. Κ.
Νέα Φιλαδέλφεια,26 Μαϊου 2018
ΨΥΧΟΣΆΒΒΑΤΟ της ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΉΣ-ΓΟΝΑΤΙΣΤΗΣ
Σας ασπάζομαι όλους στοργικά,Με αγάπην Χριστού
Χρίστος Γ.Κοτρώτσος. Θεολόγος- Φιλόλογος
ΑΝΑΚΟΥΣ 25 Τ.Κ.143 41 Τηλ.210 2511254
|
