ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Γ. ΚΑΖΑΣΗΣ

ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ – ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ - ΚΑΡΔΙΤΣΑ

Ως κεραυνός εν αιθρία αντήχησε χθες, η φωνή της αγαπητής μου ανεψιάς, Νέλλης Σερ. Τσαγανού – Παναγοπούλου, Φιλολόγου – Καθηγήτριας και γραμματέως Συλλόγου Μεσενικολιτών Καρδίτσας, με τις λέξεις: «Γεγονός δυσάρεστο, λυπητερό, πένθιμο».

-Απεδήμησε εις Ουρανούς, ο Μανώλης Καζάσης, ιατρός, Παθολόγος – Καρδιολόγος, τ.Δ/ντής του Γεν. Νοσοκομείου Καρδίτσας, «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ». Έγκριτος πολίτης της Καρδίτσας, έντιμος και καλός Οικογενειάρχης. Υπήρξε μαθητής μου, επί 3ετία (1952-54), στο ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ Ηλ. Καραμαγκιόλα και Β. Μπαρμπαρούση.

Υπόδειγμα μαθητού, διακρινόμενος για την επιμέλειά του και το άριστον ήθος. Η επίδοσή του: To ‘ξεφτέρι’ της τάξης του. Αγαπητός από όλους. Αναπάντεχο και βαρύ ξάφνιασμα, το άκουσμα του θανάτου του. Μεγάλη η απώλεια, το άγγελμα του δυσβάστακτου πένθους, στην πολυαγαπητή οικογένεια, της συζύγου και των (3) εκλεκτών τέκνων τους.

-Προ έτους έγραφες, αγαπητέ μου φίλε Μανώλη, ως ειδήμων, παρέχων τις πολύτιμες συμβουλές σου, προς το κοινωνικό σύνολο.

Για την αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας. Αλλά και για πολλά άλλα, διάφορα θέματα, γενικότερου ενδιαφέροντος.

-Υπήρξες ως άνθρωπος, ευθύς χαρακτήρας, τίμιος ανιδιοτελής, δίκαιος και ανυπόκριτος. Ευσεβής και ενάρετος, ορθόδοξος Χριστιανός. Άμεμπτος! Έζησες βίον σεμνόν, πραότητος – επιείκειας, εγκρατής. Τιμώμενος δια την ανεπίληπτον συμπεριφορά σου, προς κάθε πάσχοντα – ασθενή σου. Πέρασες στο διάβα της 8^ης 10/ετίας του επίγειου βίου της ματαιότητος, της φθοράς και του θανάτου, όπως οι έχοντες γνώση θνητοί. Κοινό άλλωστε γνώρισμα όλων, όσοι κάποια μέρα είδαν το φως της ζωής. Υπείκων με ταπείνωση πηγαία την εντολή της συγχωρήσεως της Κυριακής προσευχής, του ‘Πάτερ Ημών’: «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφί εμεν τοις οφειλέτες ημών…»(Ματθ. στ’,12). Έχων κατά νούν, την άλλη ρήση του Σωτήρος – Χριστού: «Αμήν λέγω υμίν, ότι έρχεται ώρα, και νυν εστιν, ότε οι νεκροί ακούσονται της φωνής του Υιού του Θεού και οι ακούσαντες, ζήσονται….»(Ιωαν.ε’,25).

-Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε αδελφέ και φίλε, Εμμανουήλ.

Όλοι μας, βεβαια πρώτα οι δικοί σου, αλλά και αμέτρητοι φίλοι σου, θα σε μααρίζουν ‘εφόρου ζωής’ για πάντα, για την ευγένεια και τις ευεργεσίες σου.

-Αγαπητέ φίλε και αδελφέ εν Χριστώ. Άσκησες την Ιατρική ‘δίκην θρησκείας’ αποβλέπων πάντοτε εις το «ωφελέειν, μη βλάπτειν», ως θεράπων ιατρός, αξίως της αποστολής σου. Παρέχων και ‘δωρεάν’ τις υπηρεσίες σου εις απόρους ασθενείς σου.

Τα γραπτά σου κείμενα στη ‘ΝΕΒΡΟΠΟΛΗ’, τον ‘ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ’ και τον ημερήσιο τύπο της Καρδίτσας, μένουν εσαεί, η παρακαταθήκη σου.

-Σε ευχαριστώ ιδίως, για την αγαστή και γόνιμη συνεργασία, το έτος 2005 επί 3/ωρον, μελετούντες το πόνημα για τον Πνευματικό μας Πατέρα ?ΗΓΟΥΜΕΝΟ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗ (1886-1983), του Ι. Κοινοβίου – ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ – ΑΘΩ. Για την προσθήκη σου (σελ.69) της πρότασης Συγκρότησης Επιτροπής Οσιοποίησής Του, με την σφραγίδα και υπογραφή σου.

Εύχομαι δεόμενος στον Σωτήρα – Χριστόν, να αναπαύσει την αγνή και άδολη ψυχή σου, «εν χώρα ζώντων» μετά των δικαίων. Αμήν.

Χρίστος Γ. Κοτρώτσος

Θεολόγος - Καθηγητής