του Μηλίτση Χρήστου.

Βρέθηκα το καλοκαίρι για λίγες μέρες στο χωριό μου το Μεσενικόλα και διαπίστωσα με μεγάλη μου θλίψη τη δυσμενή οικονομική κατάσταση που βρίσκονται οι αμπελουργοί μας. Αιτία, κοντά στις άλλες και η πλήρης αδιαφορία των κυβερνήσεων της τελευταίας εικοσα ετίας. Εκεί που τα περασμένα χρόνια υπήρχαν εκτεταμένες αμπελώνες που έκαναν τα φημισμένα και πολυβραβευμένα Μεσενικολίτικα κρασιά, σήμερα υπάρχουν απέραντα δάση. Λίγα, πολύ λίγα αμπέλια υπάρχουν στο χωριό. Το αμπέλι θέλει σκληρή δουλειά και νέους με γερά μπράτσα. Σε κάποιον τεμπέλη που παραπονιούνταν κάποτε και του έλεγε « αμπέλι περήφανο και κοντοκλαδευμένο για δεν ανθείς για δεν καρπείς, σταφύλια για δεν κάνεις, το αμπέλι του απάντησε, για βάλε νιους και σκάψεμε, γέρους και κλάδεψε » και οι νέοι μετρημένοι στα δάχτυλα υπάρχουν σήμερα στο χωριό, προτιμούν αντί σκαπάνη να πάρουν το σφυρί και τι μυστρί στο χέρι και να κατέβουνε στη πόλη. Έτσι τα χωριά ρημάζουν και η αστυφιλία οργιάζει. Οι Κυβερνήσεις αδιαφορούν. Οι μεγάλοι άνδρες δεν έχουν ανάγκη από πείρα γραφεί ο ΕΜΕΡΣΟΝ. ίσως γιατί έχουν ανθρώπους που τους συμβουλεύουν. αυτό είναι σωστό, το παραδέχομαι και το προσυπογράφω. Φρονώ όμως ότι πρέπει να έχουν κι' αυτοί το έλάχιστον τη πείρα που χρειάζεται για να εισηγούνται και να παίρνουν αποφάσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα του κράτους και των διαφόρων κοινωνικών παραγωγικών τάξεων που διαβιούν, προσφέρουν υπηρεσίες και παράγουν διάφορα αγαθά. Δυστυχώς όμως καθημερινά αποδεικνύεται ότι η πείρα αυτή λείπει παντελώς από το οικονομικό επιτελείο της σημερινής κυβέρνησης. Όλες οι κοινωνικές ομάδες βρίσκονται σε αναστάτωση και αναβρασμό, σε διωγμό. στάσεις, αποχές, απεργίες, φτώχια, εξουθένωση, μαρασμός. Πρo καιρού επιβλήθηκε ένας καινούργιος φόρος. Δεν έφταναν οι άλλοι. Πρόκειται για το τσιπουρόσημο, ας το πούμε έτσι, 100 δραχμές φόρο για κάθε κιλό τσίπουρο και μόνο για τότε, γιατί από του χρόνου, οπωσδήποτε θα τριπλασιαστεί, γιατί αυτό παραμένει στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε υπουργού των οικονομικών και υπάρχει πρόβλεψη να πενταπλασιασθεί. Η όρεξη έρχεται σιγά-σιγά, αρκεί που έγινε η αρχή. Η αμπελουργία κ. Υπουργέ στη περιοχή μας βρίσκεται από καιρό σε μαρασμό. Τα αμπέλια μας, άλλα καταστράφηκαν από τη φυλλοξέρα και τα περισσότερα νέα που φυτεύτηκαν εκριζώθηκαν, θύματα των παραδοξολογιών της Ε.Ο.Κ. για να πληρώνουμε τα εισαγόμενα Γαλλικά και Ισπανικά κρασιά 50 ευρώ το μπουκάλι. Τώρα τα δίνεται τη χαριστική βολή και ο πολύς κόσμος θα πει το κρασί κρασάκι και το τσίπουρο τσιπουράκι. Δεν αντιλαμβάνονται οι κ.κ συμβουλάτορες σας ότι με τέτοια και τόσα άλλα εισπρακτικά μέσα θα αφανίσετε μελλοντικά την αμπελουργία που είναι αποκλειστική και μόνη απασχόληση σε μερικά χωριά. Νυχτοήμερα ολόκληρο το χρόνο από Ανατολής μέχρι της Δύσης του ήλιου εργάζονται μέσα στο τσουχτερό κρύο, στο δρολάπι, στις βροχές και στη παγωνιά του χειμώνα και του εξοντωτικού και αφόρητου καύσωνα του καλοκαιριού 12 και περισσότερες ώρες τη μέρα για να εξοικονομήσουν τα απαραίτητα για τη ζωή τους. Γνωρίζετε πόσες και ποιες δουλειές πρέπει να γίνουν στο αμπέλι όσο να φτάσουμε, στη παραγωγή. Θα σας απαριθμήσω μερικές, γιατί όλες δεν τις γνωρίζω. Ξελάκκωμα, μονολόγημα, κλάδευμα, λιπάσματα, καθάρισμα, μπόλιασμα, ξετσίμπλιασμα, δέσιμο, κορφολόγημα, σκάψιμο, ραντίσματα, θειαφίσματα, μεταφορά στο εργοστάσιο, όπου τα υποβαθμίζουν σκόπιμα για να μειώσουν τη τιμή τους που κάνουν ένα χρόνο και πάνω να τα πληρώσουν στην εξευτελιστική τιμή των 250 έως 300 ευρώ το τόννο. Σκεφτήκατε ότι πρέπει να πωλήσουν δέκα κιλά σταφύλια για να πάρουν ένα καφέ; Άλλα έξοδα για να γίνει η απόσταξη και να βγει το τσίπουρο σε όσους βάλουν στις αποθήκες τους τη σοδειά που εσείς με την αδιαφορία σας κύριοι της κυβέρνησης βάζετε την ταφόπετρα και θα το πούμε αιωνία του η μνήμη. Κύριε υπουργέ το τσίπουρο δεν ανήκει στα ευγενή ποτά. Δεν είναι ουίσκι που το πίνουν οι έχοντες και κατέχοντες, είναι ποτό των φτωχών τάξεων των εργατών ,των γεωργών, των ανθρώπων της δουλειάς και του μόχθου που πίνουν ένα ποτηράκι να ανακουφισθούν από την καθημερινή εργασία. Και καλά αυτό δεν το σκέφτηκαν οι σύμβουλοι σας που νομίζουν ότι οι αμπελουργοί καλλιεργούν τη γη της Εδέμ και όχι τα άγονα κατσάβραχα, στα οποία και οι Τούρκοι ακόμα δεν είχαν βάλει κανένα φόρο τότε. Πιστεύουν ότι έχουν παραφουσκωμένα πορτοφόλια και βρήκαν τρόπο να τα ξαλαφρώσουν. Οι αμπελουργικές όμως οργανώσεις τι κάνουν; Περίμενα αλλά δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν είδα και δεν διάβασα πουθενά καμία διαμαρτυρία. Ούτε οι αμπελουργικοί Συνεταιρισμοί, ούτε οι πρόεδροι των αμπελουργικών χωριών, ούτε τέλος η Κ.Ε.Ο.Σ.Ε.Ο που τους εκπροσωπεί κινήθηκε προς αυτή τη κατεύθυνση. Και διερωτώμαι. Οι βουλευτές μας τι κάνουν;. Εκπροσωπούν ή όχι το λαό που τους στέλνει στο Κοινοβούλιο με την εντολή να υπερασπίζουν τα συμφέροντα τους. Δεν βλέπουν ότι η ύπαιθρος δεινοπαθεί, υποφέρει υποβαθμίζεται ψυχορραγεί;. Η αμπελουργία καταστρέφεται μαραζώνει. Τα χωριά αδειάζουν. Οι κάτοικοι τα εγκαταλείπουν. Οι πόλεις γεμίζουν. Αρκεί αυτοί να βολεύονται και όποιον πάρει ο Χάρος. Δεν μπορείτε κ.κ βουλευτές από τη μια μεριά να εκπροσωπείτε το λαό και από την άλλη να δέχεστε αδιαμαρτύρητα και αγόγκιστα να βλάπτετε αυτούς που σας στέλνουν στη βουλή στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας, που πολλές φορές σας επιβάλει η Κυβέρνηση. «Ουδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν θεώ ή Μαμωνά». Εάν δεν συμβιβάζονται οι αποφάσεις που παίρνει η Κυβέρνηση με τη συνείδηση σας, πρέπει και επιβάλλεται να τις καταψηφίζετε ή να παραιτηθείτε. Η παπάς-παπάς, ή ζευγάς-ζευγάς, λέει μια λαϊκή παροιμία.