Το συνηθίζαν οι παλιοί
να λένε στο χωριό
τα ψέματα πως στάλθηκαν
ψηλά απ’ το θεό.
Μολόγαγαν πως ο Θεός
είχε πέντε σακιά
και ίσα θα τα μοίραζε
σε όλα τα παιδιά.
Είχε έρθει ο Παντοδύναμος
μια μέρα στην Κρανιά
και αλοιμούρα πέταξε
τα πέντε τα σακιά.
Αμέσως όλοι τρέξανε
να πάρουν τα σακιά
μικροί, μεγάλοι, γέροντες
γυναίκες και παιδιά.
Το δύο δεν προκάνανε
στη γη για να πατήσουν
οι Μανωλαίοι πρόκαναν
να τα εξαφανίσουν.
Το τρίτο κατρακύλησε
και πήγε για τη Βούλια
εκεί όπου το μοίρασαν
ούλα τα Κορωνούλια.
Το τέταρτο ερχότανε
με σκέρτσο και μεράκι
επήγε και κρεμάστηκε
στην πόρτα του Γιαννάκη.
Το πέμπτο αέρας τ’ άρπαξε
κατ’ τον Αναφανό
κι ο δόλιος δεν επρόκανα
να πάρω κάνα δύο.
Όμως ο μπάρμπας ο Θωμάς
σαν φτερωτό πουλί
επήγε και το άρπαξε
το πέμπτο το σακί.
Μες το κατώι τα ‘βαλε
μέσα στον πουδαρά
και λίγα- λίγα έπαιρνε
κι έδωνε στα παιδιά.
Μια μέρα που νευρίασε
και φώναζε πολύ
στα νεύρα του μαρτύρησε
πού έχει το σακί.
Έτσι λοιπόν τον άκουσα
πήγα κρυφά- κρυφά
τ΄ άρπαξα και το κράτησα
να γράφω χωρατά.
Άμα δεν τα κατάφερνα
τα ψέματα ν΄ αρπάξω
θα ήταν ακατόρθωτο
σάτιρα για να γράψω.
Κερασοπούλας
|
